De regisseur, Federico Fellini, is per definitie Columbus die Amerika wil ontdekken. Voordat je de grote en beroemde regisseurs van de Italiaanse cinema bent.
Federico Fellini
Federico Fellini (1920 - 1993) - een erkende goeroe van de wereldbioscoop, een persoon voor wie cinema de belangrijkste bestaansvorm was. Neorealisme, decadentie, documentaire - de meester onderscheidde zich in vele genres. Het is moeilijk om de belangrijkste van zijn films te kiezen. Het meest gewaardeerd door het publiek en critici waren de schilderijen "The Road" (1954), "Nights of Cabiria" (1957) en "Sweet Life" (1960).
Fellini is een vijfvoudig Oscar-winnaar, een absoluut wereldrecord.
We raden aan om te lezen: Biografie en creativiteit van Federico Fellini.
Roberto Rossellini
Roberto Rossellini (Roberto Rossellini, 1906 - 1977), zijn film "Rome - een open stad" (1944) wordt beschouwd als het eerste Italiaanse schilderij in het genre van het neorealisme. Op de set begon hij een affaire met Anna Magnani, die hij al snel vertrok naar Ingrid Bergman. Hun beste gezamenlijke projecten waren kinderen, vooral actrice en model Isabella Rossellini, terwijl de creatieve unie als niet succesvol werd erkend.
Vittorio de Sica
Vittorio de Sica (1901 - 1974) - een sleutelfiguur in het Italiaanse neorealisme en dirigent van het prachtige filmduet Loren - Mastroianni. "Yesterday, Today, Tomorrow" (1963) en "Marriage in Italian" (1964) zijn de beste melodrama's aller tijden. De film "Trip" (1974), het laatste werk van de meester, doordrenkt met een gevoel van bijna-dood.
Lucino visconti
Luchino Visconti (Luchino Visconti, 1906 - 1976) behoorde tegelijkertijd tot de familie van de hertogen van Visconti van Milaan en de Communistische Partij van Italië. Linkse overtuigingen bewaard tot het einde van het leven. Hij schoot zijn eerste film "Obsession" (1943) met het geld verdiend met de verkoop van familiejuwelen. Dit werd gevolgd door het schilderij "White Nights" (1953) met Marcello Mastroianni en het historische drama "Leopard" (1963) met Bert Lancaster. Het was Visconti die voor het eerst de aandacht vestigde op de jonge Mastroianni en hem op het podium van het studententheater zag.
Pier Paolo Pasolini
Pier Paolo Pasolini (Pier Paolo Pasolini, 1922 - 1975 gg.) - Nog een communist. De meest controversiële en schandalige figuur van de Italiaanse cinema. In zijn jeugd werd hij beroemd als dichter, zijn gedichten zijn opgenomen in Italië in het schoolcurriculum. Films verbazen met expressie en naturalisme. In The Trilogy of Life, dat bestaat uit de films The Decameron (1971), The Canterbury Tales (1972) en The Flower of a Thousand and One Nights (1974), onthult hij het sensorische principe van de menselijke natuur, alsof het hoogtepunt is preuts samenleving, onbeschoft en ongelakt. Protest voor hem is de belangrijkste vorm van expressie van creatief streven. Intransigence leidde tot een vreselijk einde. Pazolini werd op brute wijze vermoord door neofascistische tieners in november 1975 in Ostia.
Sergio leone
Sergio Leone (1929 - 1989) is de grondlegger van het westerse spaghetti-genre. Zijn beroemdste werk was de foto Once Upon a Time in America (1984) met Robert de Niro. Leone was van plan een grootschalige film te maken over de blokkade van Leningrad (de werktitel van de foto was '900 dagen'), en bezocht zelfs de Sovjetunie als onderdeel van het project. Maar dit was niet voorbestemd om te worden gerealiseerd, in april 1989 stierf de directeur aan een hartaanval.
Michelangelo Antonioni
Michelangelo Antonioni (Michelangelo Antonioni, 1912 - 2007) - een klassieker uit de wereldbioscoop, een echte dichter van moedeloosheid en eenzaamheid. De films van Antonioni zijn bezaaid met emotionele vermoeidheid en existentiële verveling; de actie speelt zich meestal af in een halflege zwart-wit omgeving. Zijn trilogie "Adventure" (1960), "Night" (1961), "Eclipse" (1962) vertelt over mooie mensen die hun levensrichtlijnen hebben verloren en geen relaties konden opbouwen.
Nanny Moretti
Nanni Moretti (Giovanni (Nanni) Moretti, 1953) is een meester in excentrieke komedies en redeneerfilms. Het schilderij “Dear Diary” (1993) is een uitstekende ontwikkeling van het Romeinse thema. Moretti is een fan van de hoofdrol in zijn eigen films, waarvoor hij de bijnaam 'Italian Woody Allen' heeft. In de film "Cayman" (2006) heeft hij in de film "Cayman" zijn parodie vereeuwigd als een fervent tegenstander van de politiek Silvio Berlusconi.
Bernardo Bertolucci
Bernardo Bertolucci (1941), in zijn vroege schilderijen, wordt het intieme gecombineerd met het sociale, freudianisme - met het communisme. "Conformist" (1970) en "The Last Tango in Paris" (1972) waren een doorslaand succes. In de jaren 80 reisde Bertolucci veel en werkte hij buiten Italië. Hij was geïnteresseerd in het Oosten en beschouwde zichzelf als een 'amateur-boeddhist'. Zijn epische drama 'The Last Emperor' (1987) ontving een Academy Award voor beste scenario en regisseur.
Roberto Benigni
Roberto Benigni (1952) is een onverbeterlijke optimist van de Italiaanse cinema. Zijn films, zelfs trieste films, zijn licht en vol leven. Het meest opvallende voorbeeld is het beroemde schilderij "Life is Beautiful" (1997). De film was een enorm succes. Als contrast daarentegen werd de foto 'Pinocchio' (2002) als een mislukking herkend en genomineerd voor 'Golden Raspberry' als de slechtste film.
Tinto Brass
Giovanni Brass (1933), wereldwijd bekend als Tinto Brass (Tinto Brass) - een erkende meester in het fotograferen van erotische films. De beste films van de filmregisseur zijn Kitty Salon (1976) en Caligula (1977 - uitgebracht in 1979). Sinds 1983 is Brass volledig ondergedompeld in het onderwerp voyeurisme en besteedt het veel tijd aan het schilderij "Key". Dan is de uitdrukking van de auteur te zien in films als Miranda (1985), Capriccio (1987), Paprika (1990). Brass neemt altijd deel aan het bewerken van zijn films.
Paolo Sorrentino
Paolo Sorrentino (1970) is scenarioschrijver en filmregisseur van de grote Italiaanse bioscoop, die naam maakte in de 21ste eeuw. Sorrentino heeft verschillende prijzen ontvangen en wordt beschouwd als een van de meest getalenteerde bioscopen in het land. Zijn schilderijen zijn terug te voeren op liefde, ironie en fantasmagorie voor theatrale conventies, die werden geërfd van de al even briljante voorganger Federico Fellini. Zijn laatste werken "Amazing" (2009), "Waar je ook bent" (2012), "Youth" (2015) namen deel aan de Silver Ribbon Award en bekroond Sorrentino de titel van "Beste Europese directeur" en de tape "Great Beauty" (2013) werd door de Oscars en Golden Globes bekroond als de beste film in een vreemde taal.
