Piazza Barberini is een mijlpaal in het centrum van Rome. De naam wordt gegeven aan het plein genoemd naar het oude Romeinse geslacht Barberini.
Geschiedenis van het plein
In de oudheid huisvestte de plaats van het huidige plein de tempel van de godin Flora, waarna lawaaierige populaire feestdagen werden gevierd ter ere van de komst van de lente.
Toen, aan het begin van de 16e eeuw, werd hier een plein gebouwd en vernoemd naar de naam van kardinaal Grimani, in 1625 werd het omgedoopt tot de naam van de nobele Milanese familie Sforza. Het landgoed van Sforza werd overgenomen door Maffeo Barberini, de toekomstige paus Urban VIII (Urbanus PP. VIII), besloot in 1627 hier een palazzo te bouwen.
Paus Urbanus VIII is een voorname figuur van zijn tijd, goed opgeleid en goed gelezen, die in die tijd een grote verzameling boeken had, bekend met Galileo Galilei, die de kunst betuttelde. Hij was de initiator van de bouw van vele gebouwen in Rome, en het paleis en het plein waren bedoeld om zijn glorieuze familie in stand te houden.
Zo kreeg het plein zijn naam in 1633, toen het Barberini Palace majestueus opsteeg vanaf de zuidkant, op een heuvel, en tuinen rondom het plein werden aangelegd.
In het midden van de XVII eeuw werd onder het leiderschap van de architect en beeldhouwer Giovanni Lorenzo Bernini een gelijknamig theater gebouwd op het plein. Dit gebouw is het culturele centrum van de stad geworden: vertegenwoordigers van wetenschap en kunst kwamen hier, theatervoorstellingen, muzikale avonden, ballen werden gearrangeerd, dichters lazen hun werken. Het theater duurde tot 1873 en werd vervolgens gesloopt voor de bouw van de Via Barberini.
In de geschiedenis van Rome, na de bouw van het paleis, werd het plein echter geassocieerd met zo'n trieste ceremonie als de identificatie van de onbekende dode inwoners van de stad. Vanaf de bouw tot de achttiende eeuw reed een kar met onbekende dode mannen weg van het plein, door alle straten van de stad, waar bewoners hun familieleden konden identificeren.
Volgens het plan van de pontiff Urban VIII werd het plein verondersteld een harmonieus geheel te zijn met het Barberini-paleis, dus de fonteinen die over de hele wereld bekend zijn, Triton en bijen, die de symboliek van een oude en glorieuze familie vertegenwoordigen, werden daarop gebouwd.
- Zie ook: de mooiste pleinen van Rome
Triton-fontein
De Triton-fontein (Fontana del Tritone) werd gebouwd door de architect Bernini in 1642 in de richting van Pontiff Urban VIII en moest een ensemble vormen met het Barberini-paleis, waarvan de bouw kort daarvoor was voltooid.
Als bouwsteen werd de in de oudheid populaire lokale travertijnsteen gebruikt, plastic en uitstekend bewerkbaar, zodat u de kleinste details nauwkeurig kunt uitvoeren. En het water werd naar de fontein gebracht vanuit het gerestaureerde oude Romeinse aquaduct Aqua Felice (Acqua Felice).
De fontein was anders dan alle eerder in Rome en door Bernini zelf gebouwde. De sculpturale groep verscheen ter illustratie van een fragment van Ovids gedicht "Metamorphoses", dat de zoon beschrijft van de god Poseidon en de riviergod Amphitrite, de held Triton, die water uit een gootsteen blaast.
De hele sculpturale groep is niet-traditioneel, de meester weigerde het beeld van de klassieke kommen die op elkaar zijn geplaatst.
De fontein vertegenwoordigt een nieuwe richting in de kunst - barok. Alle elementen van de sculpturale groep hebben een complexe vorm, de auteur bracht vakkundig de beweging van de helden van de compositie over, de dynamiek van waterstromen.
De basis van de sculpturale groep is 4 dolfijnen die met open mond op hun hoofd staan en gebogen staarten optillen. Het beeld van de zeegodheid van Triton staat op een enorme open schelp ondersteund door dolfijnstaarten. De halfmenselijke halfvis met een krachtige staart die op de gootsteen rust, houdt nog een hoornschelp in zijn handen en gooit een krachtige waterstroom erdoorheen die in de fontein valt.
Tijdens de bouw was de straal hoog en veroorzaakte aanzienlijk lawaai in het gebied, dus de fontein werd Roaring Triton genoemd.
Bewoners hielden erg van de fontein, omdat ze het water erin beschouwden als een geschenk van de zeegod en daarom magische eigenschappen bezat: water zou vrede en harmonie moeten geven.
Bijen op het wapen van Barberini
Onder de elementen van het sculpturale ensemble in het midden bevinden zich de tiara van de paus en het wapen van het geslacht Barberini met drie bijen erop. Een interessant detail van het wapen van het geslacht zijn bijen, die de liefde symboliseren van vertegenwoordigers van deze familie voor werk en gezin, evenals het zingen van het talent en de onbaatzuchtige vaardigheid van een persoon.
Het uiterlijk van bijen op het wapen van het geslacht Barberini wordt geassocieerd met een oude legende. De oude familie stond sinds de XI eeuw in Florence bekend als een rijk en dicht bij de heersende kringen. Toen de erfgenaam ziek werd in de familie, werden alle beroemde artsen bijeengeroepen, maar konden hem niet helpen. Bij toeval, een arme man die wilde honing van wilde bijen verzamelde, ontdekte dit verdriet en genas de patiënt met bijengif en tincturen van kruiden op honing. Zodra de jongen beter werd, verdween de honingverzamelaar zonder zijn naam te geven en zonder een beloning te eisen. In dank werd besloten om vanaf toen een bij op het familiewapen te plaatsen - een symbool van arbeid en genezing.
Paus Urban vond het niet genoeg om het architecturale ensemble van het plein van één fontein te voltooien, en hij bestelde Bernini een andere fontein. Dus de Bijenfontein verscheen.
Bijen Fontein
De fontein van bijen (Fontana delle Api) verscheen twee jaar na de fontein van Triton, in 1644, maar niet in het centrum, maar op de hoek van het plein, en aan het begin van de Via Felice, en in 1800 werd het verplaatst naar de hoek van de Via Vittorio Veneto en de Via di San Basilio. De auteur is natuurlijk Bernini, een favoriet van Urban VIII.
Deze lichte en elegante fontein is gemaakt in de vorm van een kleine open schaal, aan de basis waarvan drie bijen zitten, die het vullen met zuiver water.
Water uit de fontein loopt in de onderste schaal van de gootsteen. De naam van Paus Urbanus VIII staat boven op de schaal. Als basis voor de sculpturale groep koos de auteur voor eenvoudige onbewerkte stenen, die een levendig contrast vormen met het bekwame filigraanwerk van de vakman bij het maken van schelpen en beeldjes van bijen.
Het opschrift bevatte het handgeschreven couplet van Urban VIII (beschermheilige Bernini), wat aangeeft dat het toen het 22e jaar van zijn bewind was.
- Interessant feit: de datum aan het einde moest worden gecorrigeerd, omdat vader 8 dagen vóór het verstrijken van het 22e jaar na zijn verkiezing stierf - een eenheid werd weggenomen van de oorspronkelijke figuur XXII.
De miniatuur en originele bijenfontein viert het werk van de bij en de hulp aan mensen en is een belangrijk ideologisch element van het plein.
De fontein is omgeven door platanen, toeristen ontspannen en drinken schoon water uit de fontein in hun schaduw, en de prachtige legendes van het Barberini-huis bieden ruimte voor reflectie op het menselijk leven.
Hoe kom je er?
Piazza Barberini is te bereiken met de metro (lijn A). Direct onder het plein ligt het station Barberini en op vijf minuten lopen van beroemde bezienswaardigheden - de Trevifontein en de Spaanse Trappen.
