In 42 voor Christus hebben Octavianus en Anthony eindelijk de zaak opgelost met Brutus en Cassius, waarna ze triomfantelijk een wraak konden aankondigen voor God-achtige Caesar.
In theorie kan het triumviraat hierin worden opgelost - het programma is uitgevoerd, maar de geschiedenis kent heel weinig gevallen waarin iemand die de macht overnam, er vrijwillig afstand van deed.
Nadat de rebellen waren afgeschaft (zoals de overwonnenen onmiddellijk begonnen te worden genoemd), gingen de hoofdpersonages de hoek om de problemen op te lossen die zich in de staat hadden opgestapeld - en er waren er al veel, zoals altijd tijdens ernstige politieke omwentelingen.
Ten eerste hebben beide triumvirs, in een poging om zoveel mogelijk legionairs te winnen, geen beloften verloren en beloofden ze elke berg en pilumarbeider gouden bergen, diamanten in de lucht en gratis distributie van olifanten. Nu, na het primaire doel van de missie te hebben bereikt, was het noodzakelijk om ten minste een deel van wat werd beloofd te vervullen, anders zou de kiezer zijn leiderschap fataal niet begrijpen.
Ze besloten om veel taken apart te harken, elk op hun eigen front. Anthony, intelligenter in termen van commando en controle, vertrok naar het oosten om geld te verzamelen en met voorzichtigheid om alle steden, zonder weerstand tegen de Republikeinen, te vragen wat ze wilden zeggen, terwijl Octavianus noedels aan de oren van het Italiaanse volk moest hangen.
Ik moet zeggen dat Mark geen bijzondere problemen had met zijn taak. Degenen die schuldig waren aan het ondersteunen van Brutus en Cassius werden zwaar gestraft (hoewel ze er niet in slaagden de paardbedragen te schudden die de triumviere wilde - niemand had echt geld), degenen die zich verzetten en in de Romeinse autoriteiten geloofden, werden beloond en ontvingen lichte verlichting.
Onderweg maakte de generaal plannen voor de invasie van Parthia, voor tien jaar al fel irritant Rome met het feit van zijn comfortabele bestaan en periodieke invallen, en stuurde ook een brief naar Egypte, een bekende jonge dame genaamd Cleopatra VII Philopator.
De 28-jarige koningin was er al in geslaagd om om de macht te concurreren, een affaire met Caesar te verdraaien en met behulp van zijn legioenen de controle over Egypte over te nemen, en zelfs een zoon te baren die volstrekt onduidelijk was waarom ze Caesarion noemden.
Vooruitkijkend, zeggen we dat Anthony de brief tevergeefs heeft gestuurd, hoewel hij het naar zijn zin had. De boodschap vroeg waarom het een schrik was dat Cleo de vloot stuurde om de Republikeinen te helpen, waarbij hij alle goede daden vergat die Caesar haar had gegeven en daarmee zijn waardige opvolgers verraadde? Mark was helemaal niet in staat om zelfs in het zuiden bij de oorlog betrokken te raken, maar de Egyptenaren hoefden dit niet te weten. De berekening was om het maximale te financieren bedrag te intimideren en uit te wringen, inclusief een strafexpeditie naar Parthia.
Cleopatra, die zich vertrouwd had gemaakt met de lijst met vragen uit het triumvir, kwam tot de conclusie dat de situatie kritiek is en dat we er onmiddellijk uit moeten komen. Ze was buitengewoon intelligent en berekenend in natura. Ze verzamelde in noodgevallen informatie over Anthony (wat niet moeilijk was, rekening houdend met de eigenaardigheden van zijn karakter) en op een verguld schip naar hem toe gevlogen met een persoonlijk rapport over wat er gebeurde, een prachtig gevolg verzamelen en zichzelf omringen met maximale luxe.
Verlangend naar goud en vrouwen, verloor Mark bij het zien van Cleopatra zijn hoofd en soberheid van oordeel. De schoonheid vermeed gemakkelijk en op natuurlijke wijze alle beschuldigingen van het ondersteunen van de samenzweerders, zeggende dat ze niets van de vloot in hun steun wist, bovendien stuurde ze haar te hulp aan de waardige Anthony, maar het probleem is - het weer liet niet toe om te zwemmen. In principe, gezien het thermonucleaire effect dat door een intelligente en mooie vrouw op Mark wordt geproduceerd, zou hij zichzelf niet hebben gekrabd, zelfs als Cleo haar gedrag had gemotiveerd door directe bevelen van de hagedissen van Nibiru.
De betrekkingen ontwikkelden zich snel, maar de voorbereidingen voor de Parthische oorlog liepen vast. Nadat hij op alles had gescoord, ging het betoverde triumvir met Cleopatra naar Alexandrië, waar hij bleef dwarrelen en plezier had.
Ondertussen had Octavianus in Italië een duidelijk tekort aan dergelijk entertainment en een algemeen gebrek aan plezier in het bloed. Om ten minste een deel van het land te kunnen distribueren aan degenen die het was beloofd, was het eerst nodig om deze hectaren te verkrijgen - en in Italië was alles al lang verdeeld en ontwikkeld. Ik moest de landeigenaren vrijwillig dwingen om hun land te verkopen voor "marktprijzen" in drie copecksen zelfs deze kopeken waren niet altijd genoeg - Anthony, die beloofde oosterse rijkdommen te delen, beheerste op dat moment een bepaalde schat en wilde niet delen.
Niet alleen dat, vanwege het beleid van onteigening en ontbering van het land van Octavian, veel lagen van de bevolking er categorisch niet van hielden, dus vielen er problemen aan twee kanten - zowel van buiten als van binnenuit.
Ten eerste opereerde Sextus Pompey Magn op Sicilië en in de zee rondom, die met Caesar vocht na zijn opstand in Spanje, tijdens de Burgeroorlog werd hij benoemd tot commandant van de vloot, en werd om een of andere reden opgenomen in de proclamatielijsten als de moordenaar van de dictator. De marinecommandant begreep zo'n lot niet en verklaarde Sicilië tot zijn territorium, waarna hij de voedselvoorziening van Noord-Afrika naar Italië blokkeerde. Ondanks een snelle genezing door licht, steunden veel Romeinen Sextus., die in hem een veel minder kwaad zien dan het driemanschap, die repressie zou regelen, dan een burgeroorlog, en dan het land zou wegnemen.
Octavian probeerde dit probleem al vóór de oorlog met Brutus en Cassius aan te pakken, maar hij beheerste het niet en stelde het "voor later" uit, en toen kwam "later" in volle groei tot hem.
Het tweede probleem, dat onverwacht in Guy Julius verscheen, heette Lucius Anthony en hij was de broer van Mark. Terwijl zijn familielid plezier had in Alexandrië, vertelde Lucius actief aan iedereen in Rome dat alle kwaad uit Octavius kwam en toen de zwager terugkeerde uit het Oosten, zou hij de republiek onmiddellijk herstellen en de rivieren zouden onmiddellijk stromen met melk en honing. Bij gebrek aan een goed alternatief voor Guy Julius dergelijke waanvoorstellingen begonnen succes te genieten, niet alleen bij de armen en de middenklasse, maar zelfs bij de aristocratie.
Niet de laatste rol in al deze politieke puinhoop was Fulvia - de vrouw van Anthony, die een uiterst onaangenaam karakter had. Ze hoorde geruchten dat haar man actief de mysteries van het oude Egypte verkende.en, Lucius aanmoedigend, hoopte ze de missus terug te brengen naar de familiehaard - maar hoe zal ze huilen?
In de zomer van 41 v.Chr. Mislukten alle pogingen om het er op de een of andere manier mee eens te zijn (grotendeels uitgevoerd door legerofficieren, die echt geen nieuwe catastrofe wilden beginnen toen ze eindelijk het land begonnen te verdelen), en Lucius Anthony met loyale troepen van Rome bezetten het. Octavianus schreeuwde en maakte zich op voor de aanval.
Hoe zal het lot van broer Anthony worden bepaald? Hoe gaat het met Mark? Kan Octavian uitstappen?
We zullen het snel weten.
Lees de rest van het verhaal over Octavian die aan de macht komt:
- Deel 2 - Hoe deelden Anthony en Octavianus de macht?
- deel 3 - de strijd om de macht en de eliminatie van rivalen
- deel 4 - de oorlog van Anthony en Octavianus
- deel 5 - overwinning in de oorlog met Mark Anthony, de zelfmoord van Cleopatra
Geschiedenis Leuk voor Italië voor mij.
