Een van de belangrijkste attracties van Florence kan veilig de Ponte Vecchio-brug (Ponte Vecchio) worden genoemd, die vanuit het Italiaans is vertaald als "Oude brug". Dit is niet alleen een veerboot van de ene naar de andere oever van Arno, maar ook een uniek architectonisch monument dat sinds de 14e eeuw niet veel is veranderd.
Het verhaal
De reden voor de bouw van de brug op deze plaats is de minimale breedte van de rivier de Arno. En van oudsher was er op deze plaats een doorwaadbare plaats, later vervangen door een brug. De eerste op de site van de moderne Ponte Vecchio in het tijdperk van de oude Romeinen werd gebouwd een brug op stenen palen met houten bovenbouw. Hij was in staat om zelfs de val van het Romeinse rijk te overleven, maar was niet bestand tegen de vernietigende kracht van het water dat over de oevers stroomde en in 1117 instortte. De gerestaureerde brug werd volledig van steen gebouwd. Hij kon het geweld van de elementen echter niet beheersen. In 1333 lieten ernstige overstromingen slechts een paar centrale palen achter.
De brug in de vorm die ons bekend is, werd gebouwd in 1345 volgens het project van Neri di Foravanti. De architect veranderde de omtrek van de brug en creëerde een solide en tegelijkertijd niet zonder gratieontwerp, bestaande uit drie bogen. De lengte van de centrale boog is 30 meter en de zijkanten zijn 27 meter.
In het midden van de 15e eeuw werd besloten om de straten van Florence te bevrijden van de stank die voortvloeit uit de vleeshandel. Als gevolg hiervan verhuisden alle slagerijen naar de Oude Brug en veranderden deze in een middeleeuwse slagerij. Er waren echter veel meer slagers in de stad dan de lengte van de brug toestond. En toen begon de uitbreiding van extra winkels, die aan beide kanten van de brug uitstaken en boven het water zweefden.
En letterlijk honderd jaar later kwamen de meesters naar de plaats van de slagers, en aan het begin van de 17e eeuw kreeg de brug de middelste naam - Gouden brug. In het midden van het gebouw worden onderbroken en vormen twee open panoramische platforms met uitzicht op de rivier.
In 1556 ontwierp de architect Giorgio Vasari (Giorgio Vasari) in opdracht van de hertog een ongebruikelijke structuur. Het was een kilometerlange gang die over de brug en de gebouwen erop liep, die later de naam van de auteur kreeg. De heerser was vrij om erlangs te gaan van het Palazzo Vecchio, waar hij werkte, naar het Palazzo Pitti, waar hij woonde. En dankzij speciale dakkapellen kon hij de situatie in de stad volgen.
In 1938 bezocht Adolf Hitler Florence. Bij zijn aankomst in het centrale deel van de Ponte Vecchio was een panoramisch panoramisch platform met grote ramen uitgerust. Van daaruit kon men een schilderachtig uitzicht op de rivier en andere stadsbruggen bewonderen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het leven van de brug in gevaar tijdens de terugtocht van het Duitse leger. Tegen die tijd waren de rest van de bruggen van Florence vernietigd. Sommigen suggereren dat het Hitler zelf was die opdracht gaf tot het behoud van deze brug, terwijl anderen geneigd zijn tot de heroïsche prestatie van de verzetsstrijders, die erin slaagden de laatste oversteek te heroveren. Maar hoe het ook zij, Ponte Vecchio heeft het overleefd.
Ondanks het feit dat de bouw van de brug door de eeuwen heen zijn sterkte heeft bewezen, kon een zware Florentijnse overstroming in 1966 er aanzienlijke schade aan toebrengen. Het element raakte de stad. Water steeg tot aan de raampjes en brak met verwoestende kracht etalages, waardoor het puin verder stroomafwaarts werd gebracht. Juweliers werden zwaar getroffen, maar de brug overleefde.
De westkant van de brug is beroemd om de buste van Benvenuto Cellini (Benvenuto Cellini) - een beroemde kunstenaar en juwelier. De buste is gemaakt door Raphael Romanelli en werd geïnstalleerd in mei 1901.
Bewoners van Florence en gasten van de stad pasten het hek rond het beeld aan voor de zogenaamde "sloten van liefde". De traditie verscheen relatief recent, dankzij het initiatief van de eigenaar van de kasteelwinkel, gelegen aan het einde van de brug. Geliefden, die naar de brug komen, verwerven een slot, hangen het aan de brug en sluiten het met een sleutel, die ze in de rivier gooien, die eeuwige liefde zou moeten symboliseren. Dergelijke gebruiken zijn een voorbeeld van hoe massatoerisme historische waarden negatief kan beïnvloeden. Autoriteiten moesten regelmatig duizenden gesloten kastelen verwijderen, omdat deze de structuur van de oude brug beschadigden.
Om de culturele waarde van de stad te behouden werd geïntroduceerd 50 euro boete voor elk nieuw kasteel van liefde. En toen daalde hun aantal scherp.
Onze dagen
Tot 1957 waren er slechts zes bruggen in Florence. Vandaag zijn er al tien. Negen van hen werden herhaaldelijk gereconstrueerd en herbouwd, vooral na de oorlog. En alleen Ponte Vecchio overleefde bijna in zijn oorspronkelijke vorm vanaf de middeleeuwen tot heden. Veel winkels zijn ook geconcentreerd op de Golden Bridge en bieden klanten een verscheidenheid aan producten, waaronder producten van goud, platina en edelstenen. Er zijn altijd veel mensen die deze variëteit willen zien. Maar niet iedereen kan iets kopen uit het gepresenteerde assortiment.
Kodidor Vasari is vandaag gesloten voor een bezoek. De enige sleutel tot deze unieke plek wordt bewaard door de mysterieuze man Roberto Zanieri, die er niet erg op uit is om buitenstaanders daar te laten. Als je het geluk had om de felbegeerde gang te betreden, zag je de grootste verzameling zelfportretten. En dit telt niet de rest van de schilderijen en muurschilderingen die erin aanwezig zijn.
Naast de kathedraal van Florence, Santa Maria del Fiore, is de middeleeuwse oude brug het meest opvallende symbool van de stad. Maar als u na het bezoeken van de brug overdag het uiterlijk niet kunt waarderen, moet u na zonsondergang terugkeren naar de dijk. Zijn nachtlook zal je zeker niet onverschillig laten.
