In het laatste nummer hebben we de verdere acties van Mark Anthony beschreven om de macht te grijpen voor zijn geliefde en zijn nette stappen om 'te regeren' in Rome. Alles zou goed zijn, maar Guy Octavius zeilde plotseling uit Albanië.
Integendeel, nadat hij de erfenis van de overleden dictator had aanvaard, heette Guy Julius Caesar Octavian de volledige naam van een veelbelovende man. Het is onder de laatste namen dat hij de geschiedenis in gaat.
Toegegeven, het adoptieproces werd vertraagd - en niet zonder de hulp van Anthony, ontevreden over de concurrentie. De erfgenaam van de vermoorde man, die in Campaign met Cicero en andere slimme mensen had gesproken over het onderwerp "Hoe kunnen we de Republiek uitrusten", kwam desondanks naar Rome, waar hij zijn akkoord kondigde met de nieuwe status van de zoon van de overledene, evenals ernstig verdriet vanwege zijn dood en intentie vervul alle beloften van de "vader".
Mark werd vol. Het was eng om openlijk ruzie te maken met Octavianus - de man was tenslotte heel populair bij plebs en veteranen, maar het probleem was dat Guy, geleid door goed advies van de reeds gehate Anthony Cicero, deze populariteit ijverig verhoogde, ondanks alle wettelijke obstakels die de Romeinse onder-tsarek haastig voor hem opriep. De uitlevering van de schatkist van Caesar aan zijn erfgenaam (formeel nooit erkend - de gevechtsbureaucratie heeft zijn taak voltooid) werd geweigerd. Het zal op de een of andere manier onderbreken, niet klein. Laat hem nu proberen een van de beloften na te komen - om elke Romeinse 300 zussen te geven, voor welke shisha ?!
Nog steeds voldaan. Toegegeven, hiervoor moest Octavian al zijn familiebedrijven verkopen. Maar roem en het aantal supporters namen sterk toe (net als de druk van Anthony).
Niet in staat om te begrijpen waarom deze jonge man zich zo behendig gedraagt en alles de schuld geeft aan de gemene intrigeerder van Cicero, besloot Mark de achterkant van de andere kant schoon te maken en verschillende wetten (evenals steekpenningen en diensten te manipuleren, die hij, als enige eigenaar van “Caesar's echte orders, "veel opgepikt) stuurde Brutus en Cassius (de moordenaars van de dictator, als iemand plotseling was vergeten) weg naar Kreta en naar Cyrenaica (naar het moderne Libië, dat is). Zelf nam een veelbelovende en interessante Gallië - tegelijkertijd dichter bij Rome. Beledigd door een dergelijke situatie, verzamelden de militairen sympathisanten van de Senaat en probeerden erachter te komen wat te doen met de aanmatigende, maar besloten niets. Cicero, zich realiserend dat hij hem binnenkort per ongeluk zou kunnen verpletteren met een hek van acacia, trok zich over het algemeen terug van de stad van zonde.
Bij de spelen in juli ter ere van Caesars overwinningen op Rome, verscheen een zeer heldere komeet. Over het algemeen werden dergelijke fenomenen beschouwd als een uiterst beschamend voorteken (en in dit geval vergisten bijgelovige burgers zich niet), maar Octavianus, die tegen die tijd een baard had laten groeien als een teken van rouw om zijn vader, overtuigde slim iedereen die twijfelde dat de ziel van de overledene eigenlijk naar zijn stad keek met de lucht. Nog een plus honderd punten in Guy's karma en plus tweehonderd tot Mark's woede, bruut door het feit dat een snotterige Albanese nieuwkomer hem in de bochten omzeilde.
Meer is meer. Cicero keerde terug naar de stad nadat hij opnieuw met Brutus had gepraat. Maar de samenzweerders voeren niettemin weg, maar helemaal niet naar de plaats waar Anthony hen van harte stuurde, maar naar de oostelijke provincies - om troepen te verzamelen om te voltooien wat niet kon worden aangepakt door overtuiging.
Mark begon te ruziën en herinnerde met zijn macht 4 legioenen uit Macedonië, waar Brutus zich had gevestigd, en riep de patriciërs ook om advies over een brandend onderwerp - of ze Caesar goddelijk wilden verklaren of niet. Het is niet erg duidelijk wat hij met de laatste beslissing wilde bereiken - Met al deze worpen verwoestte Anthony zijn reputatie bij vrijwel alle brede massa's van het volk, maar de tijdgenoten herinnerden zich de vergadering helemaal niet.
Toen hij zag dat Cicero om de een of andere reden afwezig was bij degenen die kwamen, werd Mark woedend en eiste hij ofwel een luidspreker naar hier te slepen of zijn huis te verbranden - hij slaagde er nauwelijks in hem te kalmeren. Geschokt door een dergelijke opstelling, verscheen de figuur desalniettemin in de Senaat, maar pas de volgende dag, toen Anthony er niet was, en de eerste van zijn beroemde toespraken, genaamd "Filipiki", uitbrak - naar analogie met Athene driehonderd jaar geleden, waar Demosthenes Philip II van Macedonië gewelddadig aan de kaak stelde , vader van een beetje meer bekende Alexander met dezelfde bijnaam. De toespraak ging goed, maar een paar dagen later kroop Anthony het podium op en beschuldigde Cicero in het algemeen van alles wat in hem opkwam - hij nam deel aan samenzweringen en riep Caesar op om te doden (wat nog steeds ergens in de buurt van de waarheid is) en probeerde hem met Pompeius in de maling te nemen, en in het algemeen is de infectie corrupt en is de klootzak slecht. Cicero werd hier op de een of andere manier ziek van, en hij verdween uit de stad en besloot door te gaan met boksen door correspondentie vanuit zijn landgoed - het was daar veiliger.
Nog een maand wisselden de partijen beledigende en slechte dingen uit. Mark zat te denken hoe hij Octavian halverwege kon raken, zonder veel achterdocht op te wekken, en versterkte tegelijkertijd zijn nalatenschap, anders zou de jeugd met een soortgelijk briljant idee komen. Octavianus trok niet direct in de richting van Anthony, maar hield zeer voorzichtig contact met de legioenen die zijn tegenstander zichzelf had genoemd en verloor niet.
Nadat hij gewacht had dat Mark zou vertrekken om de troepen te ontmoeten, verliet Guy Julius zelf de stad in de richting van Campania met soortgelijke doelen - om zijn eigen leger te verwerven totdat de donder toesloeg. Anthony, die 'zijn' legioenen had gezien, was helemaal niet tevreden. Zijn genereuze aanbod om elke soldaat 400 loyaliteit te geven aan elke soldaat werd begroet met een gezonde boerenlach - Octavian bood vijf keer zoveel.
Uiteindelijk woedend, nam de dictator-verliezer zijn toevlucht tot decimering en stapelde hij 300 lijken op. De vergoeding moest echter ook worden verhoogd. Dergelijke maatregelen gaven weliswaar twijfelachtige, maar nog steeds zichtbare loyaliteit van het militaire team, hoewel Anthony de liefde van de soldaten helemaal niet won. Legionairs waren vooral beledigd door het feit dat de executies werden uitgevoerd in aanwezigheid van de vrouw van Mark, Fulvia, volgens rapporten, een nogal vuile babischi.
Tegen het midden van de herfst, 44 voor Christus, was de burgeroorlog bijna begonnen. Octavian verzamelde supporters in het noorden van Rome, Cassius en Brutus trokken troepen op in het oosten, Anthony snelde rond en verzamelde zoveel als hij kon, Cicero, zijn tong uit ijver stak, verwoed krabbelde alles over Mark bij zijn datsja.
Wanneer slaat de donder toe?
Lees het binnenkort.
Geschiedenis Leuk voor mij speciaal voor Italië.
