Biografie
Jeugd en jeugd
Federico Fellini werd geboren op 20 januari 1920 in de familie van verkoper Urbano Fellini en Ida Barbiani. Het gezin woonde in Rimini, een klein vakantieoord in Zuid-Italië. De jongen werd pijnlijk, artsen vermoedden hartfalen. Kleine Federico hield van ieders aandacht, vrij snel leerde hij flauwvallen en duizeligheid na te bootsen. Studeren aan een katholieke universiteit was gemakkelijk voor de jongen; hij hield van lezen en veel lezen.
Het begin van het podiumtalent kwam al vroeg op: de jongen maakte outfits voor poppen, schreef scripts en speelde poppenspel. Maar de straat trok ook de jonge Federico aan: de tenten van een rondreizend circus, stoffige wegen en kleine winkeltjes van Rimini worden overgebracht naar zijn beste films en worden het decor.
Het onafhankelijke leven van de toekomstige meester begon in Florence (Firenze), waar hij als cartoonist werkte in een antifascistische krant. Dan was er Rome, hetzelfde werk plus het schrijven van scripts en schetsen, een korte studie aan de rechtenfaculteit. Dit laatste echter alleen om niet in het leger van Mussolini (Benito Mussolini) te komen. De vaardigheid van ziektesimulatie, aangescherpt in de kindertijd, hielp hier ook bij.
Liefde en creativiteit
Het lot van een van de grootste regisseurs werd besloten toen hij scripts voor de radio begon te schrijven over het leven van geliefden Chico en Polina. Polina was de radiopresentator Juliet Mazina (Giulietta Masina). Kennismaking, wederzijdse sympathie, een korte tijd voor verkering - en de jonge mensen die zich omdraaiden, vestigden zich in het huis van tante Juliet.
Het gezinsleven was succesvol in alles behalve één ding - het paar kon geen kinderen krijgen. De eerste zwangerschap kwam snel, maar eindigde in een miskraam. De langverwachte zoon werd geboren in 1945, maar stierf, nog geen maand geleefd. Later bood Fellini aan de baby te adopteren, maar zijn vrouw was het daar niet mee eens. Sindsdien beschouwden ze gezamenlijke films als hun kinderen.
Federico Fellini en Juliet Mazina waren een ongewoon stel. Ze was een onuitputtelijke bron van zijn creatieve inspiratie. Geliefde vrouw, beste vriendin, muze - allemaal, onvergelijkbare Juliet. Zonder zijn vrouw kon Fellini niet schieten, het maakte niet uit of ze in de film speelde of niet. Ze leken elkaar te creëren en aan te vullen - man en vrouw, een beroemde regisseur en actrice met een onovertroffen dramatisch geschenk.
Hij begon niet meteen films te maken, maar aan het begin van zijn regiocarrière had hij een geweldige ervaring als scenarioschrijver. Films van Federico Fellini weerspiegelen nauwkeurig de fasen van zijn leven. "Road" en "Amarcord" - herinneringen aan de jeugd doorgebracht in de Italiaanse provincie. In de film "Nights of Cabiria" zijn er types die hij tijdens zijn verblijf in een goedkoop appartement nabij het Romeinse station bestudeerde. "Sweet Life" en "Eight and a Half" - het hoogtepunt van zijn prime en het trieste bewijs dat de beste films al zijn gemaakt.
Zonsondergang maestro
De filmografie van Federico Fellini was rijk, maar niet hijzelf. Ze konden geen modieus paar worden genoemd - ze woonden in Rome, en niet buiten de stad, brachten de zomer door in Rimini, Mazina had, in tegenstelling tot de meeste beroemde actrices, geen dure sieraden. Maar het leven van de echtgenoten was vol emoties, die later in de scripts en op het scherm verschenen.
In 1993 ontving Fellini een 5e op rij voor zijn bijdrage aan de filmkunst en op 31 oktober van hetzelfde jaar stierf hij aan een beroerte. De trouwe muze stierf slechts vijf maanden later en wilde begraven worden met een foto van haar man in haar armen.
De grote regisseur was de ware zoon van zijn thuisland, de films van Federico Fellini zijn gekruid met emoties en humor, zoals Italiaans eten met room en kruiden. Italië eerde de postume maestro - de luchthaven en het centrale park van Rimini zijn vernoemd naar Federico Fellini.
Filmografie
The Road (La Strada, 1954)
De film "Road" was de eerste samenwerking tussen Fellini en Mazina. De foto is gewijd aan het circusleven, de centrale figuren van de plot zijn sterke man Zampano (Anthony Quinn) en jonge turnster Jelsomina (Juliet Mazina). De film werd opgenomen in 1954 en won vele prijzen. Hij ontving de Oscar in de nominatie "Best Foreign Film" (1957) en de Silver Lion (1954). De film bracht Fellini commercieel succes en ... de diepste depressie die de maestro vervolgens "Soul Chernobyl" noemde. "The Road" verheerlijkte Mazina - voorheen ontving een kleine Italiaanse actrice de bijnaam "Chaplin in een rok."
De nachten van Cabiria (Le notti di Cabiria, 1957)
Een ander werk van het Fellini-duet is Mazin. Deze keer vertrok hij zijn vrouw in de rol van een sentimentele en goedgelovige prostituee in Cabiria. "Nights of Cabiria" is een herinnering aan zijn jeugd, die voorbijging in de disfunctionele Romeinse wijk, en een poging om het goede te tonen door verdriet en verdriet, en hoop op het beste, wat er ook gebeurt. De laatste scène - de glimlach van Kabiriya door droge tranen - is een van de sterkste in de geschiedenis van de wereldbioscoop.
Sweet Life (La Dolce Vita, 1959)
De beste film van Fellini is Sweet Life. Het werd gefilmd in 1960, is het resultaat van de samenwerking van een ander groot duet. De hoofdrol (een beroemde schrijver en journalist Marcello) werd gespeeld door Marcello Mastroianni. De film zit vol contrasten en verbergt een diepe betekenis: scherpe satire en hopeloos verdriet, de charme van luxe en de ernst van verzadiging, de rijkdom van keuze en het onvermogen om één ding te kiezen.
De held snelt van de ene vrouw naar de andere en behandelt elk op zijn eigen manier, kan niet beslissen wie hij is en wat hij van het leven wil. Een van de partners van Mastroianni in de film was de Franse actrice Anouk Aimée. Een diepe morele doodlopende weg tegen de achtergrond van uitdagende Romeinse luxe afgebeeld met al het talent van de grote visionaire Fellini. Het 'Sweet Life' lokte de verontwaardiging van het Vaticaan uit, de kerk was vooral verontwaardigd in het begin (het standbeeld van Christus op een helikopter) en een expliciete striptease-scene. Voor het bekijken bedreigd met excommunicatie, die diende als een uitstekende gratis advertentie. Het schilderij verrijkte de moderne taal met het woord "paparazzi" en de vaste uitdrukking "zoet leven". De hoofdprijs van de film is de Golden Palm Branch.
Acht en een half (8 1/2, 1963)
De film "Eight and a half" (1963) heeft iets gemeen met de foto "Sweet Life". Dit is ook het verhaal van een succesvol persoon die in een morele impasse is terechtgekomen, dit keer als regisseur. De hoofdrol (geregisseerd door Guido) is opnieuw Mastroianni, opnieuw moeten we kiezen tussen vrouwen, opnieuw een "zoet leven" met bittere teleurstellingen. Het verschil is dat in de film "Eight and a Half" de held zijn problemen met meer succes oplost, hoewel dit geen erg gelukkig einde is. Volgens Mastroianni is zijn spel een poging om Federico Fellini zelf te portretteren. De prijzen van het schilderij "Acht en een half" - "Oscar" en de hoofdprijs van het Filmfestival van Moskou.
Rome Fellini (Fellini Roma, 1972)
"Rome Fellini" is een bijzonder antwoord van de meester op de vraag hoe hij de Eeuwige Stad ziet. De film is bijna documentair, maar is volledig doordrenkt met Fellini's liefde voor de straten en pleinen van de belangrijkste stad in zijn leven.
Amarcord (A m'arcòrd, 1973)
De film Amarkord is grotendeels autobiografisch. Als "Acht en een half" kan worden beschouwd als een weerspiegeling van Fellini's volwassenheid, dan keerde hij zich naar zijn jeugd. De naam van de film is de uitdrukking "Ik herinner me", uitgesproken in een dialect van Rimini, de taal die de kleine Federico kende.
Amarkord diende als overdrukpapier voor veel regisseurs die op blote voeten op het grote scherm wilden recreëren. Critici vonden zo'n imitatie niet altijd succesvol, mopperend dat elke regisseur met de lichte hand van Fellini zijn eigen Amarkord had. Een van de beste imitaties is het schilderij van Tengiz Abuladze "Khevsurskaya ballad". Amarkord is rijk aan openhartige scènes uit het tienerleven, maar de Sovjetregisseur moest het zonder doen. Net als The Road weerspiegelt het schilderij van Amarkord de fantasieën van de regisseur vermengd met jeugdherinneringen.
Casanova (Il Casanova di Federico Fellini, 1976)
De film "Casanova Federico Fellini" werd bedacht en fantastisch opgenomen, maar het stelde critici, kijkers en vooral de regisseur zelf teleur. Hij zei dat Casanova walgelijk was en dat zijn memoires op een telefoonboek leken.
Repetitie van het orkest (Prova d'Orchestra, 1979)
In de film 'Orchestra Rehearsal' richtte Fellini zich opnieuw op het genre van de pseudo-documentaire. Een film in de vorm van een interview dat een journalist neemt van alle muzikanten van het orkest. "Orkestrepetitie" is een interessante interpretatie van de hiërarchie van de muzikale wereld, bovenaan staat degene die de muziek beter voelt.
En het schip vaart ... (E la Nave Va, 1983)
In de film 'En het schip vaart ...' onthulde Fellini zichzelf in het historische genre. Een schip op volle zee, de passagiers zijn een gezelschap bestaande uit bohemiens en een muzikaal orkest. De reden voor de cruise is de begrafenis van een excentrieke operadiva die naliet haar as boven de zee te verdrijven. Een schip met een boheems, luxueus en sereen uitziend leven, en plotseling - het nieuws van de moord op aartshertog Ferdinand! Veel critici geloven dat de film "En het schip vaart ..." een gratis variant is op het thema van de dood van de Titanic.
Interessante feiten
- Federico Fellini - de enige regisseur in de geschiedenis van de wereldbioscoop die vijf keer een Academy Award ontving. Four Oscars ontvingen de films Road, Nights of Cabiria, Sweet Life en Amarcord in de nominatie voor de beste buitenlandse film. De vijfde werd toegekend aan de maestro voor zijn algemene bijdrage aan de filmkunst.
- Fellini is een beroemde regisseur geworden en heeft de tekenkunst niet opgegeven. Zijn tekenfilms werden bewonderd door vrienden en kennissen, en de meester begreep niet waarom iedereen zorgvuldig servetten bij het restaurant bewaarde met zijn tekeningen.
Het eerste wat hij deed bedacht nieuwe films - begon vrouwen met gewelf te tekenen. De tekeningen van Fellini gaan meestal voorbij het fatsoen, maar de hand van een echte meester is voelbaar. - Het creatieve zoeken en moreel gooien van de onvergelijkbare maestro inspireerde de groep "Spleen". In 2001 werd de Fellini Tour uitgebracht - een gezamenlijk album van de groepen Bi-2 en Spleen. De beste vertegenwoordigers van Russische rock bleken subtiele kenners van goede cinema te zijn - het nummer bevat citaten uit de film 'Eight and a Half'.
Books
Sommige scripts geschreven door Fellini werden onafhankelijke boeken. Dit is Amarkord, co-auteur van Tonino Guerra, Rehearsal of the Orchestra, And the Ship Sails ..., White Sheikh, Interview. De meester, die vloeiend is in het regisseren van kunst, schreef hierover boeken: "Making Films", "Fellini about Fellini" (dit omvat interviews uit verschillende jaren en gedetailleerde beschrijvingen van het maken van verschillende films), "My trick is regisseren." Het laatste boek werd geschreven in samenwerking met Charlotte Chandler, een Amerikaanse journalist en filmcriticus met wie de maestro langdurige vriendschappen had. Fellini's autobiografie "I Remember ..." is ook gemaakt met haar deelname.
Bekijk alle boeken van Federico Fellini
Een jaar na de dood van Juliet Mazina werd de schandalige roman "Types of Love" van de Nederlandse schrijver Rosita Steenbeek uitgebracht. Daarin beschreef ze het fictieve verhaal van een liefdesaffaire met Fellini en haar Romeinse 'dolche vita'.
Het belangrijkste idee van het boek was dat Fellini en Mazina niet van elkaar hielden, hun unie was slechts een deal tussen twee carrière-experts.
De roman werd kort na de release vergeten, omdat getuigen van het leven van twee Italiaanse idolen nog leefden. Er was één waarheid: de Nederlandse vrouw had een oppervlakkige kennismaking met het paar en speelde zelfs in de aflevering van de film "Ginger and Fred".
De geromantiseerde versie van het liefdesverhaal van Fellini en Mazina behoort tot de pen van Nikolai Nadezhdin, het boek heet "Federico Fellini:"Mijn juliet"(2009).
In 2015, in de serie "Het leven van geweldige mensen"boek kwam uit"Fellini"De auteur, Benito Merlino, een populaire componist, scenarioschrijver en regisseur van korte films, was persoonlijk bekend met Federico Fellini.
Citaten
Federico Fellini was een ervaren meester van het woord. Zijn boeken, artikelen, scripts en uitspraken werden gekenmerkt door een gevoel voor stijl en nauwkeurigheid van de bewoordingen. De citaten van Fellini vormen een belangrijk onderdeel van zijn creatieve erfgoed. De neiging om te verfraaien was het resultaat van een ontwikkelde geest en een rijke creatieve verbeelding.
Citaten over het circus zijn interessant - voor het eerst zag Fellini 'dat ze hier op hem wachtten'. Dit was zijn weg naar grote kunst.
Andere citaten van de meester hebben betrekking op het leven, menselijke relaties, zelfkennis en kunst. Fellini, de grote visionair, loog nooit tegen zichzelf. Daarom zijn zijn citaten een weerspiegeling van zijn innerlijke 'ik', onophoudelijke creatieve zoektocht en geweldige levenservaring:
- Alle kunst is autobiografisch; een parel is een autobiografie van een oester.
- Je bestaat alleen in wat je doet.
- Mensen laten lachen leek me altijd de meest bevoorrechte van alle roepingen, bijna als een roeping van een heilige.
- De regisseur is Columbus zelf. Hij wil Amerika ontdekken en het hele team wil naar huis.
- Censuur is adverteren op kosten van de overheid.
- Jongeren weten niet wat ze willen, maar zijn vastbesloten dit te bereiken.
- Het is gemakkelijker om trouw te zijn aan een restaurant dan een vrouw.
- Mensen zouden van veel illusies af kunnen komen als ze zouden leren lezen wat er op snoeppapiertjes staat!
- Er werd niet veel bereikt in de wereld zonder passie.
- Er is geen einde aan gekomen. Er is geen begin. Er is alleen de passie van het leven.
