Wanneer precies en precies hoe de zwarte olifant in hun stad verscheen, weten de inheemse bevolking van Catania niet. Dit belette echter niet dat de fontein met het standbeeld van deze olifant aan de basis zijn plaats innam tussen de symbolen van de stad naast de kathedraal van St. Agatha. De stedelingen weten zeker dat het stadssymbolen zijn die hen beschermen tegen de spontane uitbarstingen van de bruisende Etna.
Als je erover nadenkt, blijken er veel "olifants" symbolen in Catania te zijn. Een versie van de veelheid aan afbeeldingen van dit dier zegt dat ze naar de Arabieren waren gebracht. En in de verre dagen van hun heerschappij op het eiland, werd zelfs de naam van de stad vertaald als "de stad van olifanten." Maar de tweede beweert dat deze dieren oorspronkelijk in de buurt van de stad werden gevonden. Dit kan worden bevestigd door archeologische vondsten, wat aangeeft dat in de prehistorie dwergolifanten op het eiland leefden.
Het Stedelijk Museum voor Mineralogie, Vulkanologie en Paleontologie presenteert zelfs een expositie met een van de best bewaarde skeletten van de fossiele proboscis. Het idee dat de eerste kolonisten ook soortgelijke sculpturen vonden die door de natuur zelf met behulp van lava zijn gemaakt, is heel acceptabel.
Met de komst van het christendom op het eiland probeerde de kerk het heidense beeld van de olifant te vervangen door het gezicht van St. George. Maar de vervanging kon geen wortel schieten in de harten van mensen, en na een reeks rellen keerde het oude symbool terug naar zijn plaats. Na verloop van tijd werd het beeld van een olifant op het wapen van de stad, de emblemen van de universiteiten en verschillende sportclubs geplaatst.
Beschrijving
De fontein met een olifant (Fontana dell'Elefante) siert het Kathedraalplein in Catania al ongeveer 300 jaar. Er wordt aangenomen dat hij de finishing touch was in de architectonische compositie op de Piazza del Duomo (Piazza del duomo). De auteur van het hele project was Giovanni Battista Vaccarini (Giovanni battista vaccarini).
Op het eerste gezicht lijkt het erop dat het monument vrij eenvoudig is. Maar neem een kijkje. Het ontwerp is vrij complex en combineert architecturale en sculpturale delen die tot verschillende culturen en tijdperken behoren. De samenstelling is gebaseerd op een witmarmeren zwembad. In het midden is een hoog wit marmeren voetstuk versierd met hoge reliëfs met een allegorisch beeld van de rivieren Catania - Amenano en Simeto, en de symbolen die het meest worden vereerd op Sicilië - Overvloed en vruchtbaarheid. En vanaf de voet van het voetstuk slaan waterstralen.
Het centrale deel van het monument is de figuur van een zwarte olifant gemaakt van basalt. De olifant staat op en kijkt rustig naar de kathedraal van St. Agatha. Zijn rug is bedekt met een witte mantel, waarop het wapen van Sint Agatha, de patrones van Catania, is gegraveerd. En bovenop de rug van de olifant staat een granieten obelisk drie en een halve meter hoog. Het oppervlak is bedekt met reliëffiguren gemaakt in de Egyptische stijl en gerangschikt in vier rijen. De obelisk wordt bekroond met een bal waarop een kruis is omgeven door olijf-palmtakken.
Het monument bevindt zich in de buurt van het stadhuis, waarvan de bouw dateert uit ongeveer de 18e eeuw. Vanwege een dergelijke buurt werd de werkplek van de lokale autoriteiten het Olifantenpaleis (Palazzo degli Elefanti) genoemd. Het stadhuis was berucht vanwege het feit dat in het midden van de 20e eeuw het stadsarchief verloren was gegaan.
Geschiedenis en legendes
De tijd van het verschijnen op het Kathedraalplein van het witte marmeren monument is vrij nauwkeurig bekend. Maar toen precies de figuur van de zwarte olifant verscheen, blijft het nog steeds een mysterie. Een van de lokale legendes vertelt ons dat dit gebeurde na de laatste uitbarsting van de Etna in 1669. Lava, die uit de mond van de vulkaan komt, bracht zowel de obelisk als de figuur van een olifant met zich mee. En de architect, die bezig was met de indeling van het plein en de bouw van de kathedraal, vond ze alleen bij toeval. Daarom hebben lokale bewoners vertrouwen in de kracht van de zwarte olifant als een talisman die hen beschermt tegen hete vulkanische stromen.
Maar helaas is zelfs een verre mooie legende niet zoals de waarheid. Historici hebben documentair bewijs gevonden dat in de 13e eeuw een standbeeld van een olifant gemaakt van zwart vulkanisch basalt al in Catania stond. Ze had zelfs haar eigen naam - "Liotru" (Liotru), naar verluidt afstammend van de tovenaar Heliodorus die in de 8e eeuw in de stad woonde en staat bekend om het vermogen om mensen in dieren te veranderen met behulp van een dergelijk standbeeld. Sommige verhalen hebben betrekking op het vermogen van de goochelaar om zichzelf te transformeren in een gigantisch dier.
Rond dezelfde eeuw werd de olifant voor het eerst officieel het symbool van de stad.
Sommige onderzoekers zijn geneigd te geloven dat Vaccarini bij het maken van het monument model stond voor het werk van de meester Giovanni Lorenzo Bernini sinds 1667 ter versiering van Piazza Minerva in Napels. En deze versie lijkt erg op de waarheid, omdat beide monumenten opvallend veel op elkaar lijken. Bovendien is het niet zeker waar de meester precies de individuele details van het toekomstige monument kreeg.
De figuur van een olifant kwam al met gebroken benen naar Vaccarini. En na de restauratie slaagde de architect er niet alleen in zijn benen te herstellen, maar voegde hij ook ogen en slagtanden van wit marmer toe.
De oorsprong van de granieten obelisk wordt vermoedelijk toegeschreven aan de stad Aswan, die aan de oever van de Nijl staat. Archeologen zijn geneigd te geloven dat het oorspronkelijk was gewijd aan de godin Isis, en verscheen op Sicilië na de kruistocht in de 13e eeuw.
Maar het werk van Giovanni Battista, het verhaal van de zwarte olifant eindigde niet. Het monument werd voor het eerst gereconstrueerd in 1757 en later in 1826 werd het zelfs omheind. Op een gegeven moment wilden ze het voetstuk echt naar een andere stad verplaatsen. Lokale bewoners verzetten zich echter sterk tegen de overdracht van de fontein en slaagden erin hun favoriet te verdedigen. De laatste restauratie van de fontein met de olifant vond relatief recent plaats - in 1998. Toen werd het metalen hek verwijderd. Dankzij dit kan iedereen vandaag ontspannen terwijl hij aan de voet van de beroemde zwarte olifant zit.
Ondanks de aard van zijn oorsprong, is het onvergetelijke monument "Olifant" niet langer een herkenningspunt van de stad Catania en is het zijn symbool, trots en beschermer geworden. Eenmaal in Catania, moet je een prachtig kunstwerk bekijken.
