De actrice en zangeres, die God zelf kuste, kunnen worden gezegd van Olga Yankovskaya, geëerde kunstenaar van Rusland, een leidende actrice van het legendarische eerste en enige Roma-theater in de wereld in Moskou.
Een actrice met ongelooflijke energie, de eigenaar van een ongelooflijk sterke stem - je kunt alleen in overtreffende trap over Olga praten. En de kijker voelt het als een stemvork. Wanneer de beroemde romance "Burn, Burn, My Star" van het podium klinkt, bevriest het publiek en ervaart een echte catharsis. Ik vraag me af - welke eigen mentale bronnen moet je hebben om ze zo royaal uit te geven? Waar kracht krijgen voor creativiteit?
- Olga, weet je nog, Mandelstam heeft zo'n zin: "Speel op de aortabrekking"? Het is onmogelijk om naar je uitvoering te luisteren met een koud hart en nuchtere rationaliteit. Je zingt niet alleen - je leeft elk nummer dat je zingt zoals de eerste keer in je leven. Ik heb met veel van je luisteraars gesproken en iedereen is unaniem - het wekt een duidelijke indruk dat je voor hen zingt, hier en nu. Waar komt deze geweldige vaardigheid vandaan?
Olga glimlacht:
- Trouwens, dit is de meest voorkomende vraag die niet alleen journalisten mij stellen. Ik ben de Heer dankbaar die me energie geeft. Over het algemeen is mijn intuïtie zeer goed ontwikkeld, dus probeer ik allereerst oprecht te leven, werken en communiceren met mensen. Als ik liefheb, dan hou ik voor altijd. Natuurlijk ben ik mijn familie en vrienden dankbaar - het zijn allemaal heel slimme echte mensen.
Als een of andere slechte gedachte in mijn hoofd kruipt, vraag ik God altijd mentaal om het van mij weg te nemen. En dit is geen fanatisme of speciale religiositeit. Het is heel belangrijk voor mij dat God in de eerste plaats in de ziel is. Al onze klassiekers schreven hierover.
- Trouwens, tijdens je concerten praat je altijd over de nabijheid van zigeunercultuur en Russische kunst.
- De kunst van Russische zigeuners is altijd als de meest echte beschouwd, je kunt het zeggen. Ik heb het over de kunst die Kuprin, Leskov, Yesenin, Tolstoy in hun teksten zongen. Over het algemeen ben ik voor elke kunst, als deze professioneel, eerlijk en oprecht is. Maar Russische zigeunercultuur, onze liedjes zijn absoluut internationaal. Ze gaan onmiddellijk en voor altijd het hart van de luisteraar binnen, zelfs als hij een andere taal spreekt.
- Nog niet zo lang geleden ging het Romen-theater op tournee in Italië. Hoe hebben de Italianen je meegenomen? Heb je met hen dezelfde taal gesproken?
- Ja, en dat was de taal van het zigeunerlied. Je had moeten zien hoe we werden geroepen voor een toegift, hoe je steeds opnieuw werd gevraagd om te zingen, met wat voor soort ovatie we tevreden waren. Over het algemeen ben ik in Italië vele malen verliefd geweest op dit geweldige land. Deze keer reisden we samen met het Romen Theater (artistiek directeur - People's Artist van de USSR Nikolai Alekseevich Slichenko) naar bijna heel Italië, inclusief Sicilië.
Twintig dagen lang gaven we achttien concerten, het publiek was ingetogen.
- Waren dit jullie Russisch sprekende fans?
- Nee, er waren veel Italianen op de concerten, samen met de Russen. Bovendien was het verheugd dat de kijker was voorbereid.
- Is de kunst van Russische zigeuners anders dan de Balkan?
- natuurlijk! Hoewel ik dol ben op de films van Kusturica, ben ik gek op de muziek van Bregovic, mijn liedjes en romances staan het dichtst bij me. Dit is een eeuwige klassieker, die door de hele wereld wordt vereerd.
- Hoe namen emotionele Italianen je mee?
- Ze waren gek! Zodra we het podium opkwamen, werd onmiddellijk absoluut contact gelegd met het publiek, de "vierde muur" verdween en gedurende enkele uren spraken we dezelfde taal.
Ik zong op het podium van het beroemde Venetiaanse theater La Fenice, waar Vivaldi ook zijn meesterwerken zong, Pavarotti en andere wereldberoemdheden zongen.
Er zijn legendes over theaterakoestiek. Ik zong vier romances en zoveel als ik een toegift zong. Voor mij was het een echte overwinning en een nieuwe fase van professionele uitmuntendheid.
- Olga, maar het is geen geheim dat vaak de zigeunermensen door velen worden gezien, niet alleen als een drager van cultuur. Er zijn tenslotte andere beoordelingen, stereotiep of negatief?
- Natuurlijk, zoals in elke samenleving, is er sociale stratificatie en zijn er verschillende menselijke lagen. Het is belangrijk om niet ten prooi te vallen aan de stereotypen waar je het over hebt. We dragen cultuur en verlichting. Het goede nieuws is dat ze zich tot ons aangetrokken voelen, ernaar streven om beter te worden, gevormd te worden. Dit werd mij ook verteld door mijn ouders.
- Het waren mensen van kunst ...
- Ja, ik heb mijn stem geërfd van mijn moeder, actrice Alla Slichenko, ze zong verbazingwekkend en mijn vader, Sergey Yankovsky, een man met een lang leven, is een muzikant en choreograaf. Ik bracht mijn hele jeugd en jeugd door achter de gordijnen van het circus, waar ik voor het eerst op het podium verscheen. En direct na school kwam ik naar het Romen Theater.
Ondanks het feit dat Nikolai Alekseevich Slichenko mijn oom is, gaf ik me niet over, ik werkte en studeerde veel, speelde in uitvoeringen.
God bracht me altijd samen met mensen van wie ik kon leren, die me hielpen groeien.
Veel dank aan mijn leraren van GITIS. Dichter Mikhail Tanich, zijn vrouw Lidia Nikolaevna Kozlova-Tanich, componist en arrangeur Ruslan Gorodets, dichter Yuri Entin, componist Evgeny Krylatov, geliefde acteur Oleg Yankovsky, Tamila Sudzhaevna Agamirova, natuurlijk, mijn oom, leraar Nikolai Slichenko - ik buig laag voor deze boog mensen voor alles wat ze voor mij deden. Ik leer constant van de meesters, want als je stopt met leren, stop je met groeien als professional.
Interview nam Nadezhda Fedenko
Officiële site van het Romen Theatre: www.teatr-romen.ru
Foto uit het persoonlijke archief van Olga Yankovskaya
