Tot de 20e eeuw werd de geschiedenis van de oude beeldhouwkunst in chronologische volgorde gebouwd - eerst Griekenland (de hoogtijdagen van de kunst van de 5e-4e eeuw voor Christus), vervolgens Rome (het hoogtepunt van de opkomst van de 1e-2e eeuw voor Christus). De kunst van het oude Rome (Roma) werd beschouwd als een late uitdrukking van Griekse culturele tradities, de voltooiing van het werk van de oudheid.
Na de publicatie van werken van kunstcritici Ranuccio Bianchi-Bandinelli, Otto Brendel, erkenden antiquologen Romeinse kunst als een onderscheidend en uniek fenomeen. Het beeld van het oude Rome begon te worden beschouwd als een school voor klassiek vakmanschap, waarvan de geschiedenis nog niet is geschreven.
De vorming van Romeinse kunst (VIII - I eeuwen. BC. E.)
In de VIII eeuw. BC. e. oude Romeinse meesters verdrongen van de tradities van Griekse beeldhouwers en begonnen onafhankelijke creativiteit te beheersen.
De geschiedenis van de oude Romeinse kunst is verdeeld in vier fasen:
- Het oudste tijdperk (VIII-V eeuw voor Christus)
- Republikeinse tijdperk, de periode van vorming (V - I eeuwen. BC. E.)
- De bloeitijd van de Romeinse keizerlijke kunst (I - II eeuw na Christus)
- The Age of Crisis (3e - 4e eeuw na Christus)
De oorsprong van oude Romeinse beeldhouwkunst is de kunst van Italianen en Etrusken, die originele culturele monumenten creëerden. Het meest bekende artefact is de krijger uit Capestrano (Guerriero di Capestrano).
Beeldhouwers uit de oudste periode maakten portretfoto's, stenen bas-reliëfs, die in de gemiddelde uitvoeringskwaliteit van Griekse werken verschilden.
De tempel terracotta sculptuur met decoratieve en religieuze functies werd ontwikkeld. Grote beelden van goden verschenen, groter dan de Griekse beelden. In 1916 werden prachtige terracotta beelden van Apollo, Hermes, Venus gevonden op het grondgebied van de oude stad van de Etrusken Veii, die werden gemaakt voor de externe decoratie van de tempel van Apollo (550 - 520 v.Chr.).
Kenmerken van het oude Romeinse beeldhouwwerk
Romeinse meesters vertrokken van de tradities van Griekse beeldhouwers en creëerden niet de beelden van een ideaal persoon. Individualiteit doorloopt de hele geschiedenis van het Romeinse portret, dat gebaseerd is op de religieuze gewoonte om postume maskers te maken.
Patriciërs hadden het recht in hun huizen het uiterlijk van een overleden voorouder te behouden. Hoe meer portretten, hoe nobeler de clan. Dit verklaart het kenmerk kenmerken van de Romeinse beeldhouwkunst: realisme, concreetheid, kennis van gezichtsuitdrukkingen en gezichtsspieren.
Het werk onderscheidt zich door emotionele kou en onthechting. De open plasticiteit van Griekse sculpturen wordt tegengewerkt door het beeld van een Romein, die zijn hoofd tijdens het gebed met de rand van zijn kleren bedekte.
Helleense meesters zagen het type man: atleet, filosoof, commandant. Romeinse beeldhouwers maakten portretten in de geest van ultiem naturalisme, concretiseerden de eigenschappen van iemands karakter, zijn individuele kenmerken.
Aan de Griekse voorbeelden van plastische kunst (standbeeld, herme) voegen beeldhouwers van Rome een nieuwe vorm van portretten toe - een borstbeeld.
De beeldhouwer Hellen verbond creativiteit met een poëtische mythe. De Romeinse beeldhouwer neemt de wereld in verschillende vormen waar.
In tegenstelling tot de Grieken deden de Romeinen in de periode van de late republiek (264 - 27 v.Chr.) Weinig aan monumentale beeldhouwkunst. De voorkeur werd gegeven aan bronzen beeldjes van uitstekende figuren en goden.
Senaatsbesluiten regelden de grootte, het materiaal, het karakter van het standbeeld. Ruiter- en gepantserd portret kon alleen worden opgesteld in geval van militaire triomf. De taak van de beeldhouwers was om de familie, tribale kenmerken, sociale rang en status van de Romeinen vast te leggen.
Veel werken zijn geïdentificeerd of hebben een inscriptie op een voetstuk met informatie over het model, maar de namen van oude Romeinse portretschilders zijn niet bewaard gebleven.
Typen en genres
Het beeld van het oude Rome bestaat uit twee typen:
- Reliëf ("hoog" - hoog reliëf; "laag" - bas-reliëf).
- Ronde sculptuur (standbeeld, buste, compositie, beeldje)
Wetenschappers van de complexe wetenschap van de oudheid identificeerden de belangrijkste genres van de Romeinse beeldhouwkunst:
- historisch;
- mythologische;
- allegorische;
- symbolisch;
- de strijd;
- portret.
Een van de belangrijkste soorten beeldende kunst in Rome is reliëf. Meesters zijn geneigd tot analyse, een gedetailleerd beeld van afbeeldingen, en leggen betrouwbare historische gebeurtenissen vast. Het hoofdscherm van het Altaar van Vrede in Rome (13 - 9 jaar voor Christus), de reliëfs van de keizerlijke periode - de bogen van Trajanus in Benevento (114 - 117 jaar) worden erkend als een meesterwerk uit de tijd van de vroege vorst.
Kenmerken van de hoogtijdagen sculptuur
De verandering van keizerlijke dynastieën beïnvloedde de stilistische kenmerken van oude Romeinse beeldhouwkunst.
Principe Augustus
Anticologen noemen de tijd van het bewind van Octavius, bijgenaamd Augustus (Octavianus Augustus), de "gouden eeuw" van de Romeinse staat (27 v.Chr. - 14 n.Chr.).
Griekse beeldhouwkunst uit de klassieke periode met strikte vormen dient als een voorbeeld voor de heerser bij het creëren van een prachtig rijk. In portretsculptuur worden individuele kenmerken gladgestreken. Een typische standaard is het algehele uiterlijk, een plezier voor de opdrachtgever.
De idealisatie van de afbeelding is duidelijk zichtbaar in de beelden die op het forum zijn geïnstalleerd, tegenover het Pantheon (Panthevm), de Romeinse tempel van Mars de Avenger (Tempio di Marte Ultore nel Foro di Roma). In 1863 werd in Prima Porta een twee meter lang bronzen beeld in opdracht van de Romeinse senaat gevonden.
Augustus wordt vertegenwoordigd door de majestueuze afstammeling van de goden, aan wiens voeten Amur zich op een dolfijn bevindt. Het reliëf op de schaal vertelt de mensen over de overwinningen van de keizer in talloze veldslagen. (Chiaramonti Museum - Museo Chiaramonti - Vaticaanstad).
Meesters maken onafhankelijke vrouwelijke portretten. Voor het eerst verschijnen sculpturale afbeeldingen van kinderen. Afgebeeld op het linker reliëf van het Altaar van de Vrede (Ara Pacis), houdt de prachtige godin van de aarde Tellus (Tellus) twee baby's op haar buik omringd door figuren van goed gevoede dieren.
Kunst wordt geroepen om de welvaart van Rome onder de eerste keizer te verhogen.
- Ik raad je aan om te lezen over: de opkomst van Octavianus
Time Yuliev - Klavdiev (27 - 68 jaar voor Christus) en Flaviev (69 - 96 jaar voor Christus)
Tijdens het bewind van Yuliev - Klavdiev en Flaviev komt monumentale sculptuur naar voren. De verheerlijking van macht leidde ertoe dat de meesters zelfs de goden de karakteristieke kenmerken van keizers gaven.
Voor het eerst in portretten verschijnt realisme. Het standbeeld van Claudius (Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus) bestaat bijvoorbeeld uit twee verschillende delen: een hoofd met een realistisch beeld van het verouderende gezicht van de grote paus en een ideale figuur van de Griekse god Jupiter.
Het uiterlijk van de liniaal wordt weergegeven met behulp van volumetrisch beeldhouwen: een breed voorhoofd met rimpels, een slap gezicht, uitstekende oren.
De nieuwe stijl verving de soepelheid van individuele kenmerken van portretbuste's door een realistische weergave van Romeinse keizers. In marmeren portretten worden verven gebruikt voor het kleuren van lippen, oogbollen zijn gekleurd met ivoor. In bronzen borstbeelden om glans aan de ogen te geven, worden halfedelstenen in de pupillen ingebracht (portret van de sluwe woekeraar Pompeii Cecilia Yucunda).
Het genre van vrouwelijk portret ontwikkelt zich in twee richtingen: klassiek en 'veristisch'. Genadeloze waarheid wordt weerspiegeld in het portret van een oudere Romeinse vrouw (Vaticaanse Musea, Gregorian Secular Museum - Museo Gregoriano Profano).
Een dun, rusteloos gezicht, een gerimpeld voorhoofd, wallen onder waterige ogen spreken van naderende ouderdom. Het vrouwelijke beeld wordt anders gepresenteerd in het standbeeld van een vreemdeling die wordt gevonden bij de oude poort van St. Sebastian (Porta San Sebastiano).
De halfnaakte Romein wordt afgebeeld door Aphrodite. De vrouw boog trots het kamp, met de handen in de zij, legde haar been voor, bedekt met een vaste stof. Het portret van een Romeinse vrouw van middelbare leeftijd komt niet overeen met de ideale figuur van de godin (Vaticaan. Capitolijnse Musea - Musei Capitolini).
De tijd van Trajanus (98-117) en Adrian (117 - 138 gg.)
Tijdens het bewind van keizer Trajanus en Hadrianus blijft beeldhouwkunst de grootheid van het rijk uitdrukken. Het gebruik van verschillende vormen bepaalde twee fasen van artistieke ontwikkeling: Trajan en Adrian.
Keizer Traian (Marcus Ulpius Nerva Traianus) keert terug naar de tradities van de Republiek. Van beeldhouwers zijn nodig om het weelderige decor te veranderen in koud droge vormen. Beeldhouwers verheerlijken Trajanus als een uitstekende commandant en heerser.
De heroïsche interpretatie van het beeld is afgestemd op officiële ideeën. Portretstijl wordt gekenmerkt door een gebrek aan emotionaliteit. De beelden blijven expressief, vergroten de strenge, ascetische, toegewijd aan de staatsmens. Een nieuw soort plastic kunst verschijnt - de "grote buste". Driedimensionale vormen worden alleen gebruikt in portretten van Trajanus.
De Romeinse keizer Hadrianus (Publius Aelius Traianus Hadrianus) concentreerde zich op de kunst van het oude Griekenland.
Beeldhouwers vertegenwoordigen harmonieuze en perfecte beelden in hun werken, zoals die van de Hellenen. De plots veranderen, de mythologische interpretatie van beelden, naaktheid plastic wordt intenser. De reliëfs verbeelden scènes van de jacht, offers aan de goden. De hoofdpersonen zijn de keizer en zijn favoriete Antinus. De jonge man wordt afgeschilderd als een godheid of een held van mythen. In portretten verdwijnt de individualiteit, de fysiognomische nauwkeurigheid van de gezichten. Beeldhouwers portretteren vaak de keizer Aristoteles.
- Ik raad je aan om te lezen over: columns van het oude Rome
De tijd van de laatste Antoninov
Tijdens het bewind van keizers Antoninus Pius (Titus Aurelius Fulvus Boionius Arrius Antoninus Pius, 138 - 161), Marcus Aurelius (Marcus Aurelius Antoninus, 161 - 180), Commodus (Lucius Aelius Aurelius Commodus, 180 - 192) Portret bloeit. De opkomst van creativiteit duurt anderhalve eeuw. Een ruiterstandbeeld verschijnt, dat de standaard wordt voor latere ruitermonumenten in Europa.
Staturatieve plasticiteit toont de individualiteit van een persoon, zijn spirituele kracht. Portretten van Antoninus Pius, Marcus Aurelius geven het beeld een psychologische beschrijving (filosofische reflectie, scepsis, angst). Masters gebruiken dure materialen: goud, zilver, strass. Portretschilders gebruiken een speciale techniek, waarbij een artistiek beeld wordt vergeleken met een echte.
Om een volume krullen van haar te creëren, wordt een boor gebruikt, terwijl tijdens het polijsten van het oppervlak van het gezicht een spel chiaroscuro wordt gebruikt. Een portret van een Syriër uit gepolijst marmer lijkt bijvoorbeeld een juweeltje.
Onregelmatige gelaatstrekken zijn onzichtbaar door de uitstraling van de innerlijke schoonheid van de vrouw, subtiel overgebracht door de beeldhouwer (het werk is opgeslagen in de Hermitage).
The Age of Crisis (3e - 4e eeuw na Christus)
De tegenstellingen tussen imperiale ideologie en realiteit escaleren. De leuzen van macht over vrijheid, geluk en gelijkheid worden irrelevant in de omstandigheden van een afbrokkelend rijk. De halo van de keizer als vertegenwoordiger van goddelijk gezag valt. De stijl van de Romeinse beeldhouwkunst verandert:
- antieke ideeën worden vervangen door nieuwe, christelijke;
- maak zelden portretten voor vrouwen en kinderen;
- beeldhouwers weigeren afbeeldingen te idealiseren (portret van Nero);
- gedomineerd door behoedzaamheid, achterdocht, tragedie.
De meest bekende werken
Bloedige gebeurtenissen hebben de namen van beeldhouwers gewist. Alleen de Etruskische meester Vulka, die aan het einde van de VI-V eeuw voor Christus werkte, is bekend. en genoemd door de encyclopedische schrijver van de oudheid Plinius.
Capitoline wolf
Bronzen sculptuur gemaakt in de 5e eeuw voor Christus. Het Etruskische kunstmonument toont een wolvin (Lupa Capitolina) die twee baby's met melk voedt.
De toekomstige stichters van Rome, wiens ouders de oorlogsgod Mars en de vestal Sylvia waren, werden gijzelaars van de strijd om de macht. Romulus en Remus, in de Tiber gegooid, werden gevonden en verzorgd door een wolvin, die de 'moeder van Rome' wordt genoemd. De legendarische sculptuur met de verkeerde verhoudingen, de primitivering van het plot onderscheidt zich door scherpe dynamiek en temperament. De datering van het beeldhouwwerk van de Capitoline-wolvin veroorzaakt controverse onder wetenschappers. Er wordt aangenomen dat gegoten bronzen afbeeldingen van tweelingen gemaakt in de XV eeuw. Het auteurschap van het werk wordt toegeschreven aan de Florentijnse Renaissance-beeldhouwer Antonio del Pollaiolo (Antonio del Pollaiolo). Het belangrijkste symbool van de stad wordt bewaard in de Romeinse Capitolijnse Musea (Musei Capitolini).
Splinter jongen
Splinter Removing Boy (Spinario) - een bronzen sculptuur van een onbekende auteur werd in het midden van de 1ste eeuw gemaakt. BC. e., is een kopie van het Griekse standbeeld.
Historici interpreteren het beeld van een jongen die een splinter op verschillende manieren trekt:
- de Spartaanse hardloper overwon de pijn als eerste;
- een herder uit de provincie werd gestuurd met nieuws over de naderende aanval van de vijanden op het Capitool.
Na een nobele missie te hebben voltooid, verliest de tiener de pijnlijke piek.
De auteur van het genrebeeld toont een naakte jongen met een prachtig gespierd lichaam, wiens gezicht geen lijden uitdrukt. De plot wordt niet overgebracht door het drama van het evenement, maar door een vrijwillig begin. Voorbeelden van de meest gekopieerde sculpturen bevinden zich in verschillende musea over de hele wereld. Het origineel is te zien in de Capitolijnse Musea van Rome (Feestzaal).
Ik raad je aan om te bezoeken: een rondleiding door de Capitolijnse Musea
Laocoon en zonen
De marmeren sculpturale compositie toont de dodelijke strijd van Laocoon, de priester van de god Apollo, en zijn zonen met slangen.
Het werk is gemaakt in 50 g. I eeuw voor Christus. Oe., Is een kopie van het ongereserveerde bronzen monument van Griekse beeldhouwers (Pergamum, 200 voor Christus). Michelangelo Buonarroti (Michelangelo Buonarroti), gestuurd door paus Julius II om de vondst te evalueren, bevestigde de nauwkeurigheid van het werk en merkte de ongelooflijke dynamiek en plasticiteit op van de creatie van de oude Romeinse beeldhouwer. Een van de beroemdste sculpturen van het oude Rome wordt bewaard in het Museum van Pio-Clementino (Museo Pio-Clementino), Vaticaan.
Etruskische luifel van Chiusi
Kleiurn uit de 6e eeuw voor Christus is een voorbeeld van monumenten van de begrafeniscultus.
De hoes is gemaakt in de vorm van een menselijk hoofd, versierd met een bronzen masker (Canopus Chiusi). De Etruskische meester probeerde het uiterlijk van de overledene te behouden: grote kenmerken, een grote neus, smalle lippen, steil haar getrokken in klei. Portret-gelijkenis was de sleutel tot buitenaardse onsterfelijkheid. De handgrepen van het rituele vat zijn gemaakt in de vorm van menselijke handen. De wens om een betrouwbaar beeld te creëren werd de basis voor het uiterlijk van het Etruskische portret (Parijs, Louvre Museum - Musee du Louvre).
Krijger uit capestrano
Antiek beeld uit de 6e eeuw voor Christus (gevonden in 1934) toont een rustig staande krijger (Guerriero di Capestrano) van de Pitsen-stam.
De auteur vertrekt van een karakteristiek voorbeeld van oud-Grieks plastic - Kuros (een standbeeld van een jonge atleet), die een stap zet met zijn linkervoet. Anders dan de Grieken, beeldt de onbekende beeldhouwer een figuur af met overdreven massieve heupen, brede schouders, een masker op zijn gezicht, een helm met velden van ongelooflijke afmetingen. De constructie van een driedimensionale vorm met zijkolommen, openingen tussen de kuiten van de benen en de taille overtuigt ons dat het standbeeld van een krijger op een voetstuk bij een rond beeld hoort. Een oud artefact wordt tentoongesteld in het Nationaal Archeologisch Museum van Chieti.
Gevleugelde terracotta paarden
Het decor van de tempel van Ara della Regina (Dell'Ara della Regina) in Tarquinia werd gemaakt in de IV eeuw voor Christus.
De paardenfiguren op het fronton van het religieuze gebouw bogen hun nek, spreiden hun vleugels, schopten hun benen in gereedheid om de goddelijke ruiter hemelwaarts te dragen.Fantastische wezens komen in de buurt van echte beelden vanwege spierspanning en nervositeit van bewegingen. Gevleugelde paarden zijn te zien in het Nationaal Archeologisch Museum van Tarquinia.
Hersenschim uit Arezzo
Een hersenschim uit Arezzo, gemaakt in de 5e eeuw voor Christus, wordt beschouwd als het hoogtepunt van het oude bronzen gieten.
De fantastische figuur van een leeuw met een geitenkop en staart in de vorm van een slang is een voorbeeld van symboliek in de beeldhouwkunst. Het dier belichaamt het drie-enige beeld van de Grote Moeder van de Goden: een symbool van geboorte en voeding - Geit; het symbool van het leven is Leo; dood - de slang. Gevonden in de 16e eeuw, wordt een bronzen sculptuur van 79 cm hoog tentoongesteld in het Archeologisch Museum van Florence (Museo Archeologico Nazionale di Firenze).
Het hoofd van een nors man
Het hoofd van een nors man (Malvolta), 16,2 cm hoog, werd gemaakt in de tweede helft van de vijfde eeuw. BC. e.
Een ongenaakbare blik op een sculpturaal beeld wordt gegeven door ogen, tegelijkertijd oud en jong, een wispelturige mond. Kunsthistorici vinden een opvallende gelijkenis met "Malvolta" met het hoofd van St. George sculptuur van Donatello (Donatello), gemaakt door de meester uit de Renaissance na millennia. De sculptuur gevonden in Wijia wordt bewaard in het Romeinse museum van Villa Giulia.
Marmeren reliëf van het altaar van de vrede van Augustus
Het oude Romeinse meesterwerk, het altaar van de vrede (Ara Pacis Augustae), werd opgericht ter ere van de Romeinse godin van de vrede Pax en de overwinning van keizer Augustus op Gallië en Spanje.
Het monumentale vredesaltaar werd in 13 - 9 jaar in Rome gebouwd. BC Het platform op de Champ de Mars is omgeven door muren, in het midden op de trappen is er een altaar. De constructie wordt beschouwd als een opvallend voorbeeld van de hoogtijdagen van de sculpturale decoratie van de principeperiode van Augustus.
De decoratie van het altaar wordt volledig weergegeven door verschillende reliëfs: historisch, mythologisch, sierlijk. De plots zijn gewijd aan afzonderlijke, onderling verbonden scènes. Beelden van de keizer, leden van zijn familie, onderwerpen verschillen in portretovereenkomst. Een bloemenornament met een realistische interpretatie van de bladeren, zoals kant, siert een cultureel monument. Het altaar van de vrede bevindt zich in Rome op via di Ripetta, 190-180
Capitoline Brutus
Een deel van het bronzen beeld (het hoofd van een man), ontdekt tijdens opgravingen in Rome in 1564, maakte een scheutje veiligheid.
Werk gedaan in 300 - 275 jaar. BC, wordt beschouwd als een meesterwerk van Etruskische kunst door de kracht van expressiviteit van het beeld en de techniek van uitvoering. Een van de oudste gevonden sculpturen is naar verluidt een portret van de stichter van de Romeinse Republiek, Lucius Iunius Brutus (Lucius Iunius Brutus, Bruto Capitolino). Het gezicht lijkt te leven dankzij ingelegde ivoren platen en een gekleurde steen die in de pupillen is ingebracht. De beeldhouwer straalt het karakter van een uitstekend persoon uit. De jager tegen tirannie geeft niet toe aan moeilijkheden. (Capitolinemusea, Paleis van conservatieven).
Standbeeld van Aulus Metella
Een bronzen standbeeld van redenaar Aulus Metella (Arringatore), gemaakt rond 100 voor Christus, werd gevonden in 1566 op de bodem van het meer van Trasimen.
De redenaar, de Romeinse meester Aulus Metellus (Aulus Metellus) stak zijn hand uit en vraagt aandacht. Het portretbeeld heeft geen idealisatie, reproduceert eerlijk gezegd de natuur: een mollig figuur, een gezicht in rimpels, een kromme mond. Het werk is het eerste voorbeeld van een vroeg Romeins portret. Het opschrift op de rand van de toga geeft aan ter ere van wie het standbeeld werd opgericht. (Nationaal archeologisch museum, Florence - Museo archeologico nazionale di Firenze).
Standbeeld van Germanicus
Marmeren sculptuur van het einde van de 1e eeuw BC vertegenwoordigt de heldhaftige figuur van de Romeinse commandant en staatsman Germanicus.
De geadopteerde neef van Tiberius (de tweede Romeinse keizer) was een man van zeldzame schoonheid en moed. Op 34-jarige leeftijd werd hij het slachtoffer van intriges in het paleis en werd hij vergiftigd door langzaamwerkend gif. De welsprekende, wetenschappelijk capabele commandant gebruikte de verdiende liefde van de mensen. De onbekende beeldhouwer brengt de jeugdige gratie van de figuur en het geïdealiseerde beeld van Germanicus over, wiens dood het algemene verdriet van de Romeinen veroorzaakte. (Parijs, Louvre Museum - Musee du Louvre).
Sculptuur van Hercules van het Bull Forum
In de XV eeuw, tijdens de opgraving van het oude handelsplein in Rome (Bull Forum), werd een verguld bronzen beeld van Hercules gevonden.
Een figuur van 241 cm hoog vertegenwoordigt het beeld van de Griekse mythologische held Heracles. Het werk werd voltooid in de 2e eeuw voor Christus. Een slanke, gespierde atleet versloeg Kaka, die koeien van hem stal. In de rechterhand van de held bevindt zich een verlaagde knots, links - de gouden appels van de Hesperiden. Het standbeeld stond in de Tempel van Hercules van de Victor, gebouwd op het Bull Forum, waar eerder vee werd verkocht. (Rome, Capitoline-musea - Musei Capitolini).
Vrouwelijk sculpturaal portret van de tijd Flaviev
Het marmeren portret van de jonge Romeinse vrouw (1e eeuw na Christus) weerspiegelt het verlangen van de vrouwen van de keizers, hun dochters en nobele Romeinen om te pronken met hun schoonheid en mode.
Hoog complex haar, amandelvormige ogen, donzige wenkbrauwen, een lange nek, prachtig gedefinieerde lippen geven het beeld een speciale poëzie. De beeldhouwer heeft een verzachting van het uiterlijk bereikt door het oppervlak van het marmer glad te maken door de implementatietechniek met behulp van een boor. Het werk, uitgevoerd op een speciale artistieke manier, is te zien in de Capitoline-musea (Musei Capitolini), Rome.
Portret van een jeugd van de tijd Flaviev
Het poëtische beeld van jeugd en schoonheid wordt weergegeven door een marmeren buste, gemaakt aan het einde van de 1e eeuw na Christus.
De individuele kenmerken van de jonge man worden benadrukt door droevige ogen, een sterke kin en een prachtig gedefinieerde mond. De beeldhouwer brengt vakkundig dik haar, oogglans, huidelasticiteit over, maar idealiseert het beeld niet. Een hoofddraaiing, een flexibele nek, een atletische draaiing van de schouders komen overeen met beelden uit Helleense kunst. (Londen, British Museum - British Museum).
Ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius
Het enige ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius (Marcus Aurelius Antoninus), de laatste van de vijf "goede keizers" van Rome, die ons overleefde, werd in de 2e eeuw gemaakt. BC De monumentale, oorspronkelijk vergulde sculptuur stelt Marcus Aurelius voor naar het beeld van een denker, die tijdgenoten de filosoof op de troon noemden.
De keizer, die geen oorlogszuchtig karakter heeft, is gekleed in een tuniek, sandalen op blote voeten - sandalen. Het geïdealiseerde uiterlijk van de liniaal werd in de 15e eeuw geïdentificeerd door geslagen munten: dik krullend haar, prominente jukbeenderen, uitpuilende ogen. Het monument uit de oudheid heeft het overleefd, omdat de christelijke kerk de vorm had van een ruiter voor keizer Constantijn. (Capitolinemusea - Musei Capitolini - Paleis van conservatieven).
Hermitage-collectie
In de Romeinse zalen van de Hermitage (het Hermitage-museum) worden 120 werken van oude meesters gepresenteerd. Een van de beste collecties ter wereld heeft geen exemplaren. Alle exposities zijn echt. De sculpturen hielden de prototypes van afbeeldingen 'levend' en toonden de essentie van de menselijke natuur. Het is onmogelijk om de soldaatkeizer Philip Arab (Marcus Iulius Philippus) te verwarren met de zelfingenomen mede-heerser van Marcus Aurelius - knappe Lucius Verus (Lucius Verus).
In de hallen worden niet alleen portretten van keizers en hun familieleden gepresenteerd, maar ook sculpturen van particulieren. Naamloze meesters idealiter overgebracht die behoren tot een sociaal soort natuur. Bewaarder van het Romeinse portret van de Hermitage, Ph.D. A. A. Trofimova, noemt de bronzen buste van een onbekende Romein een zeldzaam museumexpositie.
Het emotionele, tragische beeld van een man met een slimme ironische blik veroorzaakt nog steeds controverse onder specialisten over het prototype van de held. Beeldjes, bustes, sculpturen van het oude Rome verbazen met een verscheidenheid aan plastic vormen en een rijkdom aan karakters.
