Tijdens het lezen van artikelen op onze website of het bezoeken van supermarkten in Italië, hebt u zeker aandacht besteed aan de afkortingen DOP, IGP, DOC, die in de namen van sommige producten worden gevonden. We hebben herhaaldelijk gezegd dat de aanwezigheid van deze symbolen ons een kwaliteitsgarantie geeft en de traditie van het product bewaart. Laten we eindelijk uitzoeken hoe ze werken. Laten we beginnen met de minst veeleisende standaard en doorgaan met verhogen.
STG
Specialità Tradizionale Garantita (gegarandeerde traditionele producten) is een kwaliteitsmerk dat afkomstig is van de Europese Unie en beoogt fabrikanten te beschermen met behulp van traditioneel traditionele productiemethoden. Productcategorie STG is niet gebonden aan een specifiek geografisch gebied, maar moet volledig voldoen aan de traditie.
De STG-productlijst is eindelijk goedgekeurd door de Commissie van de Europese Unie en fabrieken die het keurmerk hebben ontvangen, ondergaan regelmatig productiecontroles.
Naast de specifieke naam, traditionele grondstoffen, stadia en productiemethoden moeten producten ten minste één kenmerk hebben dat het onderscheidt van producten van een andere fabrikant. Zo kunnen dezelfde gerechten gemaakt in verschillende fabrieken en behorend tot verschillende categorieën aanzienlijk van elkaar verschillen, zowel extern als qua smaak.
Merk op dat Om een categorie te verkrijgen, moet het product minimaal 30 jaar op de markt zijn. Tegenwoordig hebben slechts twee Italiaanse producten de STG-categorie. Deze omvatten Mozzarella en Napolitaanse pizza (Pizza napoletana).
IGT
Indicazione Geografica Tipica (typische geografische naam) is een van de vijf bestaande tekens die de kwaliteit van Italiaanse wijn bevestigen. Het werd geïntroduceerd om dranken van goede kwaliteit te promoten, maar niet aan de eisen van strengere categorieën te voldoen.
In tegenstelling tot DOP of DOCG hoeven IGT-wijnproducten niet te worden geproduceerd uit druiven die volledig in een beperkt gebied zijn geoogst. Wijnen met dit logo bevatten mogelijk geen informatie over de oorsprong van het druivenras. Dit heeft echter geen invloed op hun kwaliteit.
Sommige fabrikanten verkopen hun wijn met het IGT-merk tegen hoge prijzen, omdat het niveau niet inferieur is aan dranken van de beste categorie.
Verwar dranken van de IGT-categorie niet met "tafelwijnen", aangezien deze bestaan uit een mengsel van twee of meer wijnen, waardoor hun namen meestal niet specifiek zijn. Een van de vereisten van IGT is dat ten minste 85% van de gebruikte druiven in een bepaald gebied moet worden verkregen en karakteristieke aroma-eigenschappen moet hebben. De resterende 15% kan van een ander ras zijn dat in dezelfde regio of in aangrenzende gebieden wordt geoogst.
In sommige delen van Italië wordt de term IGT op het etiket vervangen door een uitdrukking in de plaatselijke taal. Dus in Valle d'Aosta schrijven ze "VIN DE PAYS", en in Bolzano ziet u het opschrift "Landweine".
Tegenwoordig hebben 118 Italiaanse wijnen het IGT-keurmerk. Maar deze lijst krimpt elk jaar, omdat fabrikanten 5 jaar na ontvangst van de categorie een hogere status kunnen aanvragen, bijvoorbeeld DOC.
IGP
Indicazione Geografica Protetta (beschermde geografische naam) is een kwaliteitsmerk dat vanuit de Europese Unie naar Italië is gekomen om voedsel en landbouwproducten te beschermen, waarvan ten minste een van de kenmerken (naam, kwaliteit, tradities) rechtstreeks verband houdt met het productiegebied. In tegenstelling tot andere normen, voor IGP is het voldoende dat een van de stadia van de bereiding van grondstoffen, verwerking of productie geassocieerd wordt met een specifieke plaats.
Het IGP-keurmerk werd in Italië geïntroduceerd om traditionele producten te beschermen tegen namaak en misbruik van handelsmerken. U kunt een product van deze categorie gemakkelijk herkennen aan het logo: een blauw-gele zon, waarvan de binnenkant duidelijk is geschreven Indicazione Geografica Protetta.
Het verkrijgen van de IGP-badge is een ontmoedigende taak. Om dit te doen, vragen fabrikanten zich aan bij het ministerie van Land- en Bosbouw met een verklaring over de historische oorsprong, het grondgebied en de specifieke kenmerken van het product. Een vergadering van fabrikanten en vertegenwoordigers van de Kamer van Koophandel wordt georganiseerd om te controleren of de goederen voldoen aan alle vereisten van de verordening. De ontvangen gegevens worden verzonden naar de Europese Commissie, waarover een definitieve beslissing zal worden genomen. Na ontvangst van de categorie controleert een door het ministerie erkende onafhankelijke specificatie-instantie regelmatig de naleving van alle regels.
Momenteel zijn 117 Italiaanse producten geclassificeerd als IGP. Deze groep omvat groenten, ontbijtgranen, vlees, vis, desserts, pasta, wijnen. Sinds 1992 hebben veel wijnen met het merk IGT de categorie beschermde geografische naam gekregen. Dit werd gedaan om de status van dranken te verbeteren en hun hoge kwaliteit aan te duiden.
DOC
Denominazione di Origine Controllata (Controlled Origin Name) is een kwaliteitsmerk dat in 1966 op het Italiaanse schiereiland is geboren om de klant een fatsoenlijk productniveau te garanderen waarvan u de herkomst zeker zult weten. De kans op namaak wordt geminimaliseerd dankzij een aantal controles die voortdurend in het productieproces worden uitgevoerd.
Dit teken wordt vaak gebruikt bij het maken van wijn. Overigens werd het oorspronkelijk geïntroduceerd door Italianen als een analoog van AOC (Appellation d'origine Controlée - Origin of Authenticity of Origin), die in het begin van de 20e eeuw in Frankrijk verscheen om wijnen op hoog niveau te bepalen.
Het definiëren van DOC-wijn is eenvoudig. Kijk maar naar het etiket: direct onder de naam hoort het opschrift Denominazione di Origine Controllata te staan.
De wijnen met deze naam worden noodzakelijkerwijs geproduceerd in een specifiek gebied waar ook druiven worden gebruikt voor de bereiding. Het product moet van goede kwaliteit zijn en als de wijn betere eigenschappen heeft dan de regels vereisen, wordt het toegewezen aan de DOCG-categorie. Voordat de DOC-status wordt verkregen, moet de wijn het IGT-logo minimaal 5 jaar hebben.
Onder controle van DOC-producten staan niet alleen productieprocessen, maar zelfs methoden voor het onderhoud van de wijnstok (snoeien, irrigatie), de productie van druiven uit een hectare van het grondgebied, evenals de alcoholproductie. De regels zijn zo streng dat bij de visuele beoordeling van de wijn niet rekening wordt gehouden met de kleur, maar met de schaduw, die strikt specifiek moet zijn voor een bepaald ras.
Met betrekking tot de consumentenkenmerken van hun goederen moet de fabrikant het volgende beschrijven:
- Fysisch-chemische en organoleptische eigenschappen;
- Druivensoort;
- Tint van kleur, smaak en aroma van de drank;
- Alcoholgehalte, zuurgraad;
- Volume, materiaal, vorm van de fles;
- Het klimaat van het grondgebied van productie, bodemsamenstelling, regenval en de geschiedenis van wijn, indien bekend.
Het eerste drankje dat de naam met gecontroleerde oorsprong kreeg, 6 mei 1966 was de witte wijn van Vernaccia San Gimignano (Vernaccia di San Gimignano). Tegen het lopende jaar zijn er 322 rassen bekroond met het DOC-keurmerk en vervaardigd in veel delen van Italië.
Lees over: de stad San Gimignano
DOCG
Denominazione di Origine Controllata e Garantita (naam met gecontroleerde en gegarandeerde oorsprong) - een teken geïntroduceerd door Italianen om de kwaliteit en oorsprong van de meest waardevolle wijn te garanderen.
Hoewel de categorie in 1963 verscheen, begon het echt te werken in de jaren tachtig.
Een product kan alleen als DOCG worden geclassificeerd als het aan bepaalde kenmerken voldoet:
- Moet ten minste 10 jaar een DOC-logo hebben;
- Overtref DOC-drankjes en wees behoorlijk populair;
- De wijnproductie van de afgelopen 2 jaar moet economisch duurzaam zijn.
In tegenstelling tot DOC verwijst DOCG naar een specifiek wijnbouwgebied, dat niet alleen kan worden beperkt door de regio of de stad, maar ook door een afzonderlijk deel van de provincie. De Quality Supervision Commission controleert, naast de processen die voor het DOC zijn beschreven, de fase van het bottelen van wijn.
U herkent deze wijncategorie aan het DOCG-opschrift dat zich zowel op het etiket als op de dop van de nek bevindt.
De eerste Italiaanse dranken met het DOCG-keurmerk in 1980 waren de inmiddels algemeen bekende rode wijnen Brunello di Montalcino en Nobile di Montepulciano. Tot op heden zijn 74 drankjes opgenomen in deze categorie.
Verschenen op het schiereiland, begon het Europese DOP-keurmerk het DOCG-logo te vervangen van wijnetiketten. Maar ondanks dit, wordt de tweede optie nog steeds gebruikt door fabrikanten. Nu zijn er versies met twee logo's tegelijk.
DOP
Denominazione di Origine Protetta (naam met beschermde oorsprong) is een teken van bescherming van producten waarvan de kwaliteitseigenschappen uitsluitend verband houden met het productiegebied.
Onder alle normen van Italië, DOP is de bekendste en daarmee de moeilijkste. Goederen van deze categorie worden strikt gecontroleerd, van de ontvangst van grondstoffen tot het moment waarop ze de markt betreden. Het wordt alleen op een specifieke plaats geproduceerd, omdat de combinatie van klimaat, milieu en menselijke factoren het product uniek maakt.
Het DOP-logo is een geel-rode zon met de inscriptie "Denominazione di Origine Protetta" binnen in een cirkel.
Kaasproducenten die een DOP-status aanvragen, moeten in de aanvraag vermelden:
- Productnaam en productiegebied;
- Soort melk, een gedetailleerd proces voor de productie, fysisch-chemische en organoleptische eigenschappen;
- Detaillering van het productieproces met een gedetailleerde beschrijving van alle fasen;
- Fysisch-chemische eigenschappen van kaas (maximale luchtvochtigheid, eiwit, vetgehalte in droge stof);
- Organoleptische kenmerken: smaak, aroma, uiterlijk;
- Gewicht en vorm van de koppen.
Een logo, indien beschikbaar, met een grondige uitleg van de details en een indicatie van het percentage van elke kleur.
Er zijn momenteel 165 producten in Italië met het DOP-keurmerk. Deze omvatten wijnen, kazen, vlees, vis, boter. Kaas en zuivelproducten vormen een derde van de Italiaanse producten in deze categorie. Ongeveer 50 soorten kaas hebben de DOP-status gekregen.
Als je deze zin nu leest, is de hoop dat ons artikel volledig is bestudeerd. En dit betekent dat je, gewapend tot de tanden met de nodige informatie, gemakkelijk door de Italiaanse voedselvariëteit kunt navigeren. Eet goed, vlieg hoog, reis met stijl en onthoud: "Er zijn geen uitzonderingen op de Italiaanse regels!"
