Zelfs voordat Potsdam na de Tweede Wereldoorlog in onze geschiedenis kwam, vestigden zich hier Russische Kozakken. Verrassend genoeg was het 200 jaar lang mogelijk om de authentieke sfeer van het patriarchale Russische dorp te behouden. Het lijkt erop dat er zelfs in Rusland niet zo'n wonder bestaat. Dus het Russische dorp zou kunnen kijken!
Kolonistenhuis, foto door Olaf
Aleksandrovka is een ideaal Russisch dorp in Duitsland
In 1806 versloeg het leger van Napoleon de Pruisisch-Saksische troepen, en een alliantie met Frankrijk tegen Rusland werd opgelegd aan het verslagen Pruisen. In 1812 werden meer dan duizend soldaten gevangen genomen door de Fransen en 62 van hen bleven in Potsdam. Ze vormden een koor formeel toegewezen aan het eerste bewakersregiment van Pruisen.
Toen een verdrag van neutraliteit werd gesloten in december 1812 en Pruisen verenigd met Rusland tegen Frankrijk, werd een apart regiment gevormd door gevangen Russische soldaten, die deelnamen aan de veldslagen tegen Napoleon, en het Potsdam-koor van Russische krijgsgevangenen vermaakte de Pruisische koning in het militaire kamp. De gepensioneerde zangers werden vervangen door Russische grenadiers: keizer Alexander I liet het koor in Pruisen verblijven en wees zeven grenadiers van zijn wacht toe om de wacht van de Pruisische koning aan te vullen.
In 1825, toen Alexander I stierf, overleefden 12 koorzangers in Potsdam, en in het voorjaar van 1826 richtte Frederick William III een kolonie op in de buurt van Potsdam ter herinnering aan zijn vriendschap met de Russische tsaar, die hij de overgebleven zangers beval te noemen en genoemd ter ere van Alexander I - Alexandrovka (Russische Kolonie Alexandrowka).
Kerk van Alexander Nevsky (Alexander-Newski-Gedächtniskirche), foto A.Savin
In 1827 vierden de kolonisten een inwijdingsfeest, werden 12 boerderijen en een huis met twee verdiepingen zonder tuin gebouwd. De huizen werden ingericht, tuinen werden ernaast aangelegd, aan elk huishouden werd een koe toegewezen. De kolonisten hadden niet het recht om over de percelen te beschikken, maar ze konden erven. Een orthodoxe kerk van Alexander Nevsky werd gebouwd op de berg Kapellenberg. Vlakbij was het 14e huis, waarin Tarnovsky, de voorman van het koninklijke theehuis, op de bovenste verdieping woonde. In 1891 stierf de laatste zanger. Tegen het eeuwfeest van de kolonie woonden er slechts vier families van directe afstammelingen van de eerste kolonisten in, en na de landhervorming waren er nog twee over.
Russische kolonie - UNESCO-site
Tegenwoordig woont hier één familie - de Grigorievs. De kolonie was in persoonlijk bezit van het koninklijk huis van Pruisen, en tot 1945 bleven de rechten en plichten van de inwoners hetzelfde als onder de koning. Toen Duitsland in 1990 fuseerde, werden de meeste huizen particulier eigendom. Sinds 1999 wordt het architecturale complex van de kolonie door UNESCO erkend als waardig om te worden opgenomen op de Werelderfgoedlijst.
