Er wordt aangenomen dat traditionele Italiaanse dansen vorm begonnen te krijgen in de 15e eeuw. Daarvoor verschilden de dansbewegingen van Italianen niet in variëteit en hadden ze geen duidelijke wetten en regels.
De Renaissance heeft de houding tegenover God en de cultuur als geheel veranderd. Het karakter van Italiaanse dansen is veranderd - lichtheid, gladheid, snelheid in bewegingen zijn verschenen. Stapachtige soepele combinaties begonnen over te gaan in de zogenaamde punten - eenvoudige bewegingen in een snel tempo. Symboliek verscheen in dansen - met een volle voet op de vloer, de danser, alsof hij zich met de aarde verbond, op zijn tenen kwam - streefde naar het Goddelijke.
Edele Italianen nodigden de choreograaf Guglielmo Ebreo da Pesaro en Domenico della Piacenza, een beroemde danstheoreticus in de 15e eeuw, uit om het culturele erfgoed van het land te creëren. Dankzij deze mensen verschenen nieuwe dansbewegingen, werden oude dansen herwerkt, werden vele pa uit de cultuur van andere naties gehaald.
We presenteren u een lijst met de meest vurige oude en moderne Italiaanse dansen:
Galliard
Galliarda (Gagliarda) - vertaald als "grappig" - wordt beschouwd als de oudste dans in Italië. Galliardo trad op in paren of solo. De belangrijkste kenmerken van de dans zijn paardenraces en een combinatie van vijf pa. Na verloop van tijd verwierf Galliard de gewone stijfheid van hofdansen, werd langzaam en tegen het einde van de 17e eeuw richtte hij zich op muziek. Na Italië werd deze dans wijdverbreid in andere landen van West-Europa. Galliard was de favoriete dans van de Engelse koningin Elizabeth I, en ondanks de snelheid van het tempo, danste ze het in haar oudere jaren.
- Zie ook: dansende miljonair uit Italië
Tarantella
Tarantella (Tarantella) - een energieke energetische dans, populair in Zuid-Italië, vooral in Calabrië en Sicilië, hoewel de Napolitaanse tarantella als een klassieke optie wordt beschouwd.
Volgens een versie is de naam van de dans afkomstig van de naam van de Italiaanse stad Taranto. Volgens een andere legende was een tarantella een manier om te herstellen van de waanzin veroorzaakt door een beet van een tarantula. - "Tarantizma". Het snelle tempo, de sprongen van de dans zouden het bloed helpen verspreiden en het gif van de spin tegengaan. In de XVI eeuw liepen speciale orkesten door de straten, op de muziek waarvan de mensen urenlang op tarantella dansten. Paren of individuele dansers vormen een cirkel tijdens de dans, bewegen met de klok mee en veranderen dan plotseling van richting.
Dansmuziek werd gespeeld op gitaren, fluiten, drums of keyboards, vaak vergezeld van een boetem en tamboerijnen of castagnetten in handen van dansers. In de middeleeuwen beschouwde de kerk dans als de belichaming van vrouwelijke lust en verbood het. Maar al ten tijde van kardinaal Barberini was de dans opnieuw toegestaan en werd deze aan het hof uitgevoerd. Tegenwoordig wordt tarantella soms gedanst op Italiaanse bruiloften en op Notte della Taranta. - festival gehouden in Melpignano.
Pitstsika
Pizzica (Pizzica) - een van de soorten tarantella, oorspronkelijk uit Salento, wijd verspreid in Puglia, Basilicata en Calabrië.
Dus de tarantella, pizzicatzanetsya in een cirkel, vergezeld van gebaren van de handen en scherpe bochten. Maar in tegenstelling tot de tarantella, wordt pizza alleen in duet uitgevoerd.
Tijdens gezinsvakanties kunnen familieleden van hetzelfde geslacht een koppel zijn. Vroeger was een sjaal op de schouders van een vrouw een verplicht kenmerk van de dans. De dans zelf is als verkering wanneer een dame wegglijdt en de heer probeerde haar positie te krijgen, namelijk een sjaal oppakken. Er is een dansoptie met zwaarden wanneer scènes van veldslagen en duels werden gespeeld.
Bergamasca
Bergamasca was een dans van de boeren van de provincie Bergamo, maar werd al snel populair bij andere klassen van West-Europa.
Bijvoorbeeld, de laatste dans in de eerste scène van de vijfde act van Shakespeare's komedie "A Midsummer Night's Dream" was Bergamask. Dit is een ritmische, levendige dans op de bijbehorende duidelijke muzikale begeleiding. En hoewel de dans uit de mode raakte, bleef een rijke muzikale erfenis achter in de composities van Bach, Debussy, Rossi en andere componisten.
Saltarello
Saltarello is een populair muzikaal genre uit de Renaissance dat in de 18e eeuw als een dans werd herboren. Uit het Italiaans vertaalt Saltare zich als "springen", wat wordt weerspiegeld in de bewegingen van de dans - springen, buigen en revoluties.
De dans begint langzaam, de heer nodigt de dame uit om te dansen, en ze doet alsof ze niet wil dansen. Daarna klinkt een signaal naar het begin van actieve bewegingen en tijdens de dans neemt het tempo van de muziek toe. Sinds het midden van de 20e eeuw is Saltarella populair op bruiloften, feesten ter gelegenheid van de voltooiing van de oogst en carnaval. Saltarella-muziek bereikte ons in de suites en ouvertures van Berlioz, Mendelssohn, Castellono.
Pavan
Pavana is een langzame ballroomdans die de basdans in de 15e eeuw verving.
Pavana (La pavana) onderscheidde zich door gratie van bewegingen, pretentieuze manieren en plechtigheid. De hovelingen gekleed in brokaat en fluweel, heren droegen regenjassen en zwaarden en damesjurken waren versierd met treinen. De hele dans bestaat uit een eenvoudige of dubbele stap, of een combinatie daarvan, met periodieke buiging en een verandering van positie van partners. Ze dansten Pavan aan het begin van de festiviteiten en naar de ballen, hij ging niet naar de mensen. Er wordt aangenomen dat de dans verscheen in de stad Padova (Padova) en ook de naam is vergelijkbaar met de Latijnse versie van het woord "peacock" - "pavo".
Dansen van Sardinië
Volksdansen van Sardinië werden uitgevoerd, meestal tijdens religieuze feestdagen, ter ere van een succesvolle oogst of jacht. Danste vaak rond het vuur, hand in hand en symboliseerde daarmee eenheid met het team. Sommige dansen, bijvoorbeeld ballu antigu, dansten zonder muziek op het zingen van één persoon. De ballu tzivile dans doet denken aan polka of mazurka bewegingen, en tijdens de serpentina dans vormen de dansers een soort slang.
Ballet
Ballet (Balletto) is ontstaan in Italië tijdens de Renaissance, hoewel aan populariteit gewonnen in Frankrijk. De naam zelf komt van het Italiaanse werkwoord ballare - "dance". Oorspronkelijk was ballet een dansonderdeel van de Italiaanse opera. De Fransen, veroverd door de vaardigheid van de Italiaanse choreografen, nodigden hen uit aan hun hof, waardoor Frankrijk vanaf de 17e eeuw het centrum van balletbeheersing werd.
Het ballettijdperk begon met het Queen's Comedy Ballet, opgevoerd aan het Franse hof door de Italiaanse Baltassarini de Belgiojoso in oktober 1581. De eerste balletten waren gebaseerd op hofdansen, maar uit de tweede helft van de 17e eeuw ontstonden nieuwe genres, zoals komedie-ballet. In de tweede helft van de 18e eeuw werd ballet al in Frankrijk een onafhankelijk dansgenre.
