44 jaar voor Christus.
De heerser van Dacia wordt een koning met een zoete naam Komosik, Cleopatra vergiftigt Ptolemy XIV, Indo-Scythische koningen veroveren Gandhara.
En in Rome brengen Mark Junius Brutus en Gaius Cassius Longin met hun medewerkers 23 steekwonden toe aan Guy Julius Caesar, dictator van de Romeinse Republiek, die Caesar niet kan overleven.
Dit is een van die zeldzame gevallen waarin een politieke moord door ten minste één hoofddeelnemer wordt begaan uit onbaatzuchtige motieven en in naam van al het goede versus alle slechte. Vooruitkijkend zullen we meteen zeggen dat het alleen maar erger is geworden.
Om uit te leggen waarom Brutus, die een van de favorieten van de dictator was, besloot om zijn naam in de wereldgeschiedenis van verraad in een capsloc in te voeren, moet je de tijd een beetje terugspoelen.
Het driemanschap, eerder gevormd door Crassus, waarover we al lazen over Spartak, Pompeius (die daar actief werd genoemd) en Caesar (waarover elke ontwikkelde persoon tenminste hoorde), eindigde in 53 in verband met een overdosis goud in het lichaam eerste. Letterlijk na 4 jaar stortte de republiek zich in een burgeroorlog - de macht is zeer slecht in twee verdeeld wanneer er geen fatsoenlijk derde deel is.
Pompeius was, ondanks al zijn kalmte, niet klaar voor de plotselinge aanval van Caesar, en de gevechten gingen vanaf het begin zo en eindigden nog erger - een jaar later, naar Egypte gereden, werd de voormalige consul gedood door lokale edelen die vreugdevol renden om Guy Julius met zijn hoofd te ontmoeten.
Hij, in tegenstelling tot hun verwachtingen, waardeerde het initiatief helemaal niet, hoewel hij als een veel grotere voorstander van gewelddadige invloedsmethoden werd beschouwd dan de overledene. Het verdere leven van de nobele moordenaars heeft zich zo ontwikkeld.
De oorlog voor het eenmansbeheer van Caesar eindigde pas volledig in het jaar 45 - de republiek was toen groot en Guy moest de separatisten en opportunisten persoonlijk vermanen. Tenslotte moet men het imago van de onoverwinnelijke oorlogsgod ondersteunen.
Eindelijk, volledig (bijna) de hekken van dissidenten, die openlijk wapens ophieven, was de dictator in staat terug te keren naar de hoofdstad en begon te regeren. Gedurende het jaar dat hij kreeg, slaagde Julius erin om het behoorlijk goed te doen.
Ten eerste begonnen de noten van de senaatsvrijheden vrijwel vast te draaien. Een van zijn aanhangers, Mark Anthony, slaagde vooral in de verschillende repressies en duwde de rechten van de nobele. Deze persoon was zo ijdel, machtshongerig en vatbaar voor opzichtige rijkdom, dat ze regelmatig van het hoofd en van Caesar zelf ontving, ondanks alle hulp die Mark hem bood terwijl Guy gedwongen was om rond de provincies te rijden. Zelfs vóór het einde van de burgeroorlog, verdiende Anthony, in zijn manier van leven en manier van handelen, een serieuze afkeer van zowel senatoren als veel eenvoudiger inwoners van de Republiek. Vooral bekend bij velen, de spreker Cicero, die, als een nogal idealistische persoon, op geen enkele manier kon begrijpen, van welke hereniging in zo'n moeilijk jaar, allerlei Anthony had luidruchtige feesten in Rome, opscheppen in hopen van goud en zijn gewoon niet uit de Kalashnikovs in de lucht geschoten vanwege hun afwezigheid .
Ten tweede werd vrijheid steeds minder en Caesar - meer. Niet alleen dat hij op 54-jarige leeftijd werd benoemd tot dictator voor nog eens 10 jaar (tellen, voor het leven), zonder het te motiveren en zich niet bezig te houden met juridische rechtvaardigingen voor een dergelijke actie. Niet alleen dat, hij verklaarde zelf dat 10 jaar niet genoeg is, en hij zal zijn autoriteit niet van zichzelf afnemen. Niet alleen dat, een actieve campagne begon met zijn vergoddelijking met het slaan van portretten op munten, waardoor de verjaardag van de 'vader van de natie' werd omgezet in een religieuze feestdag en de bouw van kerken ter ere van hem. Dus Caesar weigerde ook uitdagend om van de troon op te komen, als senatoren naar hem toe kwamen, overal waar hij in een lauwerkrans zwierf (die op een goede manier alleen tijdens triomf kon worden gesleept), en ernstige geruchten circuleerden dat hij op het punt stond om tot koning te worden gekozen, en geef tenslotte niets om de eeuwenoude fundamenten van de republiek.
Het is niet verwonderlijk dat tegen het jaar 44, na rond te hebben gekeken, veel senatoren zich realiseerden dat zich in een zeer korte tijd een soort Rome rondom hen had gevormd, vergeef de Heer, Pyongyang, en het is volkomen onduidelijk hoe ver dit kan gaan.
Dat brengt ons terug bij de persoon van Mark Junius Brutus. Aanvankelijk was hij een voorstander van Pompeius, een nogal naïeve en correcte jongeman die teleurgesteld in hem was, en na een andere nederlaag sloot Gnei zich aan bij Caesar en werd al snel zijn favoriet. Brutus leefde, net als Cicero, volgens de idealen van de republiek en oude Romeinse tradities (wat hem niet belette zijn functies voor persoonlijke verrijking te gebruiken - dit is ook een vrij Romeinse gewoonte van die tijd). Lange tijd keek Junius naar wat er gebeurde, maar behield volledige loyaliteit aan Caesar, ondanks het dikke trollen van anonieme mensen die hem verwijten met de gelijkenis met de naam aan de legendarische voorouder Lucius Junius Brutus, die van oudsher de laatste Romeinse koning, Tarquinius de Trotse, omver wierp. Cicero, die constant gefrustreerd was door wat er in het land gebeurde, merkte ook op dat hij opgewonden was, een paar keer transparant hintend naar de man dat het leuk zou zijn om het probleem op de een of andere manier ten goede op te lossen.
Voorlopig was alles tevergeefs. Maar in het jaar 44, na te hebben bekeken hoe Caesar koket de diadeem van de tsaar afwijst, die de behulpzame Mark Antony regelmatig op zijn kale hoofd probeert te jammen, realiseerde Brutus zich nog steeds dat hij de heldhaftige daad van de grootvader zou moeten herhalen, waardoor hij de briljante toekomst weigerde en alle voordelen voor zichzelf wegstreepte .
Wat was het zelfoffer van Brutus? Welke verrassingen gaf Caesar aan het verbaasde publiek na de dood? Wat gebeurde er in Rome na de dood van een dictator?
Over het - in de volgende uitgaven.
Geschiedenis Leuk specifiek voor de site ITALIË VOOR MIJ.
