Rome is een stad waarin iedereen zich onderdeel kan voelen van één geheel: één voor de hele geschiedenis, één cultuur, één wereld. Het tastbare symbool van een dergelijke eenheid is de Spaanse Trappen, een pad van 138 stappen tussen tijd en eeuwigheid, waar iedereen gelijk is, ongeacht op welk niveau ze zich bevinden. In de XVIII eeuw werd het een goed teken van verzoening tussen twee rijken, die meer dan een eeuw in oorlog waren. In de twintigste eeuw is het dankzij de ingenieuze film "Roman Vacations" een teken van gelijkheid tussen mensen van elke sociale en eigendomsstatus. Zo'n Spaanse trap blijft tot op de dag van vandaag.
De lange weg naar de Spaanse Trappen: historische context
Aan het einde van de 15e eeuw heerste er een spookachtige kalmte in Europa, meer als een kalmte voor een storm. In Engeland werd de Oorlog van de Rozen afgewezen, de Turken en Venetianen sloten een wapenstilstand af, in 1480 verscheen de eerste permanente ambassade ter wereld in de pauselijke regio. Het was de ambassade van Spanje.
De storm zou niet lang meer duren. In 1494 brak de Eerste Italiaanse Oorlog uit, waarbij de Franse koning Karel VIII, gebruikmakend van zijn spookrechten op het Koninkrijk Napels, de Florentijnse Republiek versloeg en Rome binnenging, waar hij een bepaald soort verdrag met paus Alexander VI Borgia sloot. Natuurlijk niet gratis, gezien de claims van de paus in het algemeen en deze paus in het bijzonder.
In de vroege ochtend zijn er niet zoveel mensen op de Spaanse Trappen als in het midden van de dag
Volgens de overeenkomst zou de pauselijke regio de opmars van Franse troepen langs het Apennijnen-schiereiland niet belemmeren en bovendien een van de bases worden voor het aanvallen van naburige staten. Het smeergeld was mooi ingelijst: de Fransen kochten een perceel op de top van de Pincho-heuvel voor de bouw van de Vaticaanse tempel en gaven de Navarra-prinses voor de onwettige zoon van Borgia.
Zodra Napels viel, werd het machtsevenwicht op het schiereiland vernietigd. De Spanjaarden waren nog steeds neutraal: voorzichtige Fransen slaagden erin om een overeenkomst met hen te sluiten in Barcelona, en de nieuwe overzeese koloniën vereisten grote materiële kosten.
Maar de eerste oorlog werd snel gevolgd door de tweede, die een lange ruzie had tussen de twee machten: de nieuwe Franse koning Louis XII en de Spaanse vorst Ferdinand II verdeelden de buit en invloedssferen niet in Napels. De confrontatie tussen de twee rijken duurde 2 eeuwen voort, ondanks talloze dynastieke huwelijken en een gezamenlijke strijd met de protestanten.
De lange weg naar de Spaanse Trappen: een halve eeuw om na te denken
In 1620 verwierf Spanje een paleis voor zijn ambassade in de pauselijke staten. Om het gebouw te bouwen, kochten de Spanjaarden een stuk land van een van de hellingen van Pincho Hill. Iedereen die zich op het grondgebied van de ambassade bevond, werd beschermd door de kroon. Er was een minpuntje. Volgens de legende, de jonge mannen die per ongeluk het gebied binnen dwaalden, namen de Spanjaarden de soldaten krachtig over.
Ondertussen torent een van de mooiste Romeinse kerken - Santa Trinita dei Monti (Heilige Drie-eenheid op de heuvel, 1502-1587) uit op de Pincho-heuvel, boven het gebouw van de Spaanse ambassade op Plaza Spanje. De Fransen, op het land van de Fransen, op het geld van de Fransen en ter ere van de Franse overwinning op Napels.
Kerk van Santa Trinita dei Monti behoort nog steeds tot Frankrijk
In 1660 gingen Frankrijk en Spanje opnieuw een dynastiek huwelijk aan tussen Louis XIV en de Infanta Maria Theresa. Ter ere van zo'n gedenkwaardige gebeurtenis die tot verzoening kon leiden, schonk de Franse gezant aan de pauselijke regio, Etienne Geffier, het grootste deel van zijn fortuin aan de bouw van een trap tussen het Spaanse plein en de kerk van Santa Trinita dei Monti.
In die tijd was het echt mogelijk om iets van deze 20.000 scudo's te bouwen, en nog meer een nieuwe trap in plaats van een onbetrouwbare houten. Bernini was zelf betrokken bij het project Spaanse Trappen in Rome had een halve eeuw eerder kunnen verschijnen.
Maar ze verscheen niet, omdat kardinaal Mazarini zelf geïnteresseerd raakte in de plannen voor de bouw ervan. Op zijn bevel zou het ruiterstandbeeld van Lodewijk XIV de trap bekronen. Geen enkele paus had zoiets kunnen doen, steekpenningen zouden ook niet hebben geholpen: het ding rook naar een nieuwe oorlog tussen Frankrijk en Spanje, en zelfs in Rome. Paus Alexander VII legde het project op tafel, maar de relaties tussen het Vaticaan en Frankrijk verslechterden toch.
Piazza di Spagna in Rome
Frankrijk vocht meer dan eens met Spanje in de 17e eeuw. Het huwelijk van Louis stelde hem in staat om de Spaanse landen te claimen, vooral omdat de bruidsschat voor het kind nooit werd betaald. De twee-eeuwse confrontatie eindigde pas in 1714.
Na de resultaten van de Spaanse Successieoorlog slaagde Frankrijk erin een van de Bourbons op de troon te brengen. Bij deze gelegenheid, het project, dat moest worden gebouwd Spaanse Trappen in Romewerd opnieuw relevant. In 1717 werd de wedstrijd gewonnen door architect Francesco de Sanctis, die de schetsen van Bernini bijwerkte. De bouw werd echter opnieuw vertraagd. Vanwege de claims van de nieuwe Spaanse koning op het verloren land in Italië en ... Frankrijk, sinds de nieuwe koning, was Louis XV nog te jong en in slechte gezondheid.
Gelukkig duurde de oorlog slechts twee jaar (1718-20). En spoedig - in de jaren 1725-27 - in teken van de definitieve verzoening van de twee Europese mogendheden - werd het eindelijk gebouwd Spaanse Trappen. De symbolen van de dynastieke eenheid van de twee machten in het sculpturale ontwerp van de trap waren Franse lelies en pauselijke adelaar en kroon.
Kerstvoorstellingen en modeshows op de Spaanse Trappen
Op het plein van Spanje is er nog een ambassade van dit land. De kerk van Santa Trinita dei Monti is nog steeds eigendom van Frankrijk en is de titelkerk van de Franse kardinalen.
In plaats van paardenstandbeelden, die uit de mode raakten met de Grote Franse Revolutie van 1789, werd een Egyptische obelisk uit de voormalige tuinen van de oude Romeinse historicus Guy Sallust Crisp opgericht voor de tempel aan het begin van de Spaanse Trappen. De kerk zelf bewaart het onbetaalbare fresco "Descent from the Cross" van Daniele da Volterra, een van de studenten van Michelangelo.
Trouwens, de officiële naam van de Spaanse Trappen is Scalinata della Trinita dei Monti. Dat wil zeggen, de trap van de Kerk van de Heilige Drie-eenheid op de heuvel. Se la vie ...
Hoe kom je bij de Spaanse Trappen?
De Spaanse Trappen in Rome is een van de meest bezochte attracties. Ze zitten erop, bewonderen het uitzicht, zingen liedjes, stellen kerstvoorstellingen en modeshows op. Vaak worden de Spaanse Trappen ook een soort amfitheater, waar toeschouwers naar een ander concert op het plein van Spanje komen kijken dat zich daarvoor uitstrekt. Alles kan hier gedaan worden. Toegegeven, recent is het verboden om op de trap te eten.
Fans van de Engelse cultuur komen hier om hulde te brengen aan de uitstekende dichter John Keats. Het huis aan de rechterkant van de trap (als je het onder ogen ziet) is het huis waar hij zijn dagen beëindigde en hopeloos probeerde om te gaan met tuberculose. Nu bevindt zich in dit gebouw het museum van Keats en Shelley, een andere grote Engelse romantische dichter uit de XIX eeuw, die 4 jaar in Italië leefde en stierf.
De Barkaccia-fontein werd in 1629 in Rome geïnstalleerd.
De Barkaccia-fontein, de eerste fontein ter wereld waarvan de beker zich onder het maaiveld bevindt, trekt ook de aandacht. We schreven hier al over hem. De fontein zelf is klein, maar verrassend elegant. Ja, en zoet water dat uit zijn gaten spuit, is een bezoek waard in de veertig graden Romeinse hitte.
Volgens beoordelingen is de Spaanse Trappen de tweede populairste gratis Romeinse attractie na de Trevifontein. Uiteindelijk, als je de gedachten aan oorlog en vrede weggooit en er omhoog klimt, kun je in een paar minuten naar de Galleria Borghese en de Romeinse dierentuin lopen. Dus de concentratie van toeristen die iedereen achtervolgen die zich in de Italiaanse hoofdstad bevindt, is hier het hoogst.
Je kunt de Spaanse Trappen bereiken met de metro
Je kunt het op elk moment van de dag bezoeken. Vroege ochtend Spaanse Trappen in Rome Het is in de schaduw, maar er zijn niet zoveel mensen in dit gebied als op het midden van de dag.
De eenvoudigste manier om de Spaanse Trappen te bereiken is natuurlijk om je te vestigen in een hotel in de buurt. Bovendien is dit gebied ook bekend als het Romeinse winkelmekka. Het is dus zelfs mogelijk om zaken te combineren met plezier. Zodat u al lang niet op zoek bent naar accommodatie, kunt u via deze link de beschikbare hotels in de buurt van de trap voor de gewenste data en de prijzen van hun kamers bekijken.
Als u besluit zich op een andere plaats te vestigen, kunt u de trap zelfs met het openbaar vervoer bereiken. Om dit te doen, moet je vanaf het Termini Station naar het metrostation Plaza Espanya op metrolijn A.
Je kunt er naartoe lopen en langs de Condotti-straat, waar de duurste boetieks van Rome zijn gevestigd, of vanaf de Trevi-fontein, terugkeren naar het kruispunt van vijf straten en de Via Frpancesco Crispi opgaan. Ga daarna een kwartier en sla de Via Sistina in.
Er zijn de Spaanse Trappen in de mobiele applicatie BlogoItaliano "Guide to Rome", waar daarnaast meer dan 200 attracties, winkels, interessante restaurants en cafés zijn die niet tijdens een reis kunnen worden vermeden. Als je alleen je reis naar Rome plant, lees dan zeker meer over de applicatie. Het werkt zonder internet en kan erg handig zijn tijdens het reizen.
Andere nuttige artikelen:
- Attracties in Rome waar u online kaartjes kunt kopen
- Sixtijnse Kapel en Vaticaanse Musea: Dingen om te weten
- Galleria Borghese: het meest begeerde en ontoegankelijke museum van Rome
- Colosseum in Rome: het grootste amfitheater van de oude wereld
- 4-sterrenhotels in Rome in het centrum: TOP 5 BlogoItaliano
Foto's door: Dimitris Dranidis, Carlo Montanari, Michel Guilly, Sean MacEntee, Michelle Lee, Paul McCoubrie, David McKelvey.
