Italiaanse restaurants en gerechten zijn al lang een merk over de hele wereld. En hoewel in de meeste gevallen buiten Italië alleen de naam van het merk overblijft, ligt in het land in bijna elke stad het gemiddelde niveau van restaurants en de kwaliteit van eten op een redelijk hoog niveau. Maar voor Italianen zelf kan geen enkel restaurant ter wereld vergelijken met de gerechten die door hun moeder zijn bereid. Een vrouw in de keuken is de wet. Met melk (pasta, vis, elk ander gerecht uit de Italiaanse keuken) krijgen Italiaanse moeders een smaak voor lekker eten. Wat ze aten voor het avondeten is een onderwerp van gesprek voor de volgende dag.
De liefde voor de Italiaanse cultuur en eten maakte dat ik naar dit prachtige land verhuisde, en Ik zag uit naar de mogelijkheid om echte zelfgemaakte Siciliaanse gerechten te proberen. Nogmaals, dit idee werd besmet door mijn vriend Seryozha Kondobarov, die het geluk had om Mario en Antonella iets eerder te ontmoeten. Bedankt Serega.
Zoals je al geraden hebt, beste vrienden, vandaag zal ik je vertellen over het beste restaurant op Sicilië, dat we Trattoria Antonella hebben genoemd.
Op de allereerste dag in de villa vroeg ik Antonella om een avond opzij te zetten en voor ons een echt Siciliaans diner voor te bereiden. Een paar dagen na wandelen en proeven in de restaurants La Piazzetta en Restorante Pizzeria San Gusumano die ons werd aanbevolen, vond Antonella tijd voor ons in haar drukke schema.
Het restaurant Trattoria Antonella, zoals we het noemen, bevindt zich midden in de villa waar we verbleven. Op straat is er een plek voor vuur, het begint allemaal.
Terwijl de vlam droge takken en brandhout in kolen veranderde, waren we bezig met een informeel gesprek. Laat Mario en Antonello geen Russisch of Engels spreken, en onze ouders kennen geen Italiaans, ze begrepen elkaar. Moeder vroeg Mario over Italiaanse zangers en hij beweerde trots dat Celentano 'genummerd' was.
Nou, hier zijn de kolen. Allereerst kookt Antonella antipasti.
We hakken de tomaten, voegen de basilicum, knoflook, zout en peper toe. We doen dit allemaal op brood, en hier is de Siciliaanse antipasti.
En wat een Italiaans diner zonder wijn, natuurlijk zelfgemaakt. Toegegeven, de druiven voor deze wijn werden niet door Mario geteeld, maar door zijn vriend. Vroeger had de familie Mario wijngaarden, maar in plaats van het werk van zijn vader voort te zetten, ging hij naar de politie. Zoals hij ons heeft uitgelegd, is er veel gedoe met druiven. Maar Mario verliet de olijfbomen en maakt zelf olijfolie.
Na brood worden sardines en tonijn gegrild. In juni alleen het tonijnseizoen, dus er waren geen vragen over de keuze van het hoofdgerecht. Op andere momenten van het jaar is het menu gevarieerd, maar in juni alleen tonijn.
Sardines werden de tweede antipasto die we aten zonder zelfs aan tafel te zitten.
De gefrituurde sardines smaken erg goed, maar we wilden graag tonijn proberen.
Terwijl Antonella alles heerlijk kookt, sta ik mezelf een beetje toe en geef ik een paar citaten uit het boek "Siciliaans" van Mario Puzo:
“De Siciliaanse zon van mei straalde buiten het raam, maar de bergwind blies koel. Guiliano had het ontbijt al klaargemaakt en wachtte op haar: op een klaptafel lag een heuvel met geroosterd brood, koude ham en fruit; in de buurt brandde een vreugdevuur. Melk uit een metalen blik gewikkeld in bladeren werd in mokken gegoten.
Er was niemand in de buurt en Justina wierp zich in de armen van Turi en kuste hem stevig. Dankbaar voor het ontbijt berispte ze hem waarom ze haar niet wakker had gemaakt: ze zou alles zelf hebben gedaan. Waar wordt het gezien op Sicilië zodat de man voedsel kookt?
…
En Justina pakte de bloemen en stopte ze in de oude vaas die ze in het kasteel vond. Bloemen versierden de tafel. Ze serveerde hem een haas met knoflook en tomaten en een salade in een houten kom, gekruid met olijfolie en rode wijnazijn
…
Ze aten ontspannen, tegenover elkaar zittend. Guiliano besloot dat ze goed kookt; trouwens, ze bleef brood en vlees op hem leggen en zijn glas vullen - moeder heeft haar goed opgevoed. Hij merkte met goedkeuring op dat ze een goede eetlust had en daarom gezond was. Ze keek op en zag dat hij naar haar keek. Glimlachend vroeg ze:"Niet erger dan je moeder?"
"Beter," antwoordde hij. "Denk er niet eens aan om haar erover te vertellen."
Ja, tradities en de verdeling van verantwoordelijkheden op Sicilië verschillen van de Russen. We hebben tenslotte maar zelden vrouwen die vuur maken en friemelen met barbecue. En hier raakte Mario niet eens alles wat Antonella deed. Hun moraal.
Mario bezit ook een kleine olijfplantage. De olie op de foto is natuurlijk onze eigen productie. Ik smeekte Mario om me begin november naar de oogst te brengen om van binnenuit te ervaren hoe zulke lekkernijen worden geoogst.
Elke maaltijd in Italië begint met antipasti - het is net als het bereiden en eten van de hoofdgerechten. In het normale leven moet ik toegeven dat je je hiertoe kunt beperken, maar op vakantie zijn onze mogelijkheden eindeloos. Voor Italianen is dit een normale snack.
Nu is het onderwerp van alles wat biologisch is erg in de mode - in supermarkten zijn er zelfs hele secties van biologisch correcte producten. Veel mensen hebben zelfs een manie om te eten en kopen alleen dergelijke juiste voedingsmiddelen. Stel je nu het hele eiland voor, maar hoe zit het met een land waar alles biologisch correct is! Bovendien werden de meeste gepresenteerde snacks gekweekt in de tuin van Antonella. Rode gedroogde tomaten zijn bijvoorbeeld een aparte ode waard.
Olijven, je raadt al wie ze zijn verzameld?
En hier is hij de langverwachte tonijn! Natuurlijk konden we niet alles beheersen, maar het was erg lekker.
Na de hoofdmaaltijd voor het dessert moet je zeker een glas limoncella drinken om de smaakpapillen op te frissen en niet te ruiken als vis van jou.
Ik geef toe, we hadden bijna geen plaats voor het dessert, maar dit is Sicilië, vriend, en hier zijn de mogelijkheden van je maag onbeperkt.
Antonella heeft ons verrast en een Siciliaanse cake gemaakt.
Het is onmogelijk om over te brengen hoeveel het lekker is om een foto of woorden te maken - je moet het komen proberen. Zoals je kunt zien, is na een paar minuten de helft al in onze bodemloze magen verdwenen.
Met zo'n ongelooflijk heerlijk dessert wordt de lokale versterkte wijn Vecchio Florio Secco volgens Mario ideaal gecombineerd - de beste in de Marsala-regio.
