Oma gemeenschappen
In Italië wonen drie en een half miljoen ouderen alleen, vaak in grote huizen die gepensioneerden niet langer kunnen ondersteunen. Een nieuw geboren fenomeen stelt hen in staat om opnieuw de smaak voor het leven te voelen. Silver cohousing is een goede uitweg voor zowel gepensioneerden zelf als voor openbare structuren
Op zoek naar een huisgenoot voor zestig. Ouderen bestrijden dus crisis en eenzaamheid
Anna en Paolo begonnen samen koffie te drinken, te kaarten en soms na het avondeten af te spreken om van het dessert te genieten. Bijna per ongeluk begonnen ze samen te leven. Hun zaak is slechts een voorbeeld van een fenomeen dat zich steeds meer over heel Italië verspreidt.
Het kreeg de naam "Silver cohousing" (apt. "Silver cohabitation").
Zilver - van de zilveren kleur van grijs haar, cohousing - als een kans om huisvesting en dagelijkse behoeften te delen: winkelen, energierekeningen en, niet in de laatste plaats, de wens om geen eenzaamheid te voelen.
Meer dan zeven miljoen mensen in Italië wonen alleen (ongeveer 30% van de totale bevolking), waarvan 3,5 miljoen alleenstaande ouderen.
Volgens de laatste prognoses van Istat, tegen 2050, zullen er voor elke 100 jongeren 263 senioren zijn. "De toename van het aantal 65-plussers leidt tot de behoefte aan nieuwe vormen van economische en sociale dienstverlening", zegt Sandro Polchi, expert bij het onderzoekscentrum Cresme en curator van het project "Samenleven. Zilver samenleven om de kwaliteit van leven van ouderen in de stad en in de samenleving te verbeteren."
Handige uitgang, zowel voor senioren als voor openbare structuren
Wij zijn een natie van zilver haar. Hoewel de levensverwachting toeneemt (sinds 2011 is dit vastgesteld op 79,4 jaar voor mannen en 84,5 voor vrouwen), neemt de kans dat een oude dag kalm en economisch stabiel is ook gestaag af.
Het vierde sociale communicatierapport 2013, opgesteld door Istat en het ministerie van Arbeid en Sociaal Beleid, laat duidelijk zien dat elke tweede gepensioneerde (46,3%) in 2012 ontving een pensioen van minder dan duizend euro, 38,6% ontving een pensioen van één tot tweeduizend euro en slechts 15,1% van de gepensioneerden had een inkomen van meer dan tweeduizend euro.
Volgens het rapport is het systeem van sociale betalingen in Italië minder efficiënt in vergelijking met andere Europese landen. De kwestie van sociale en sanitaire hulp aan ouderen blijft ook open, en het systeem van "samenwonen" is ontworpen om dit te helpen oplossen.
De eerste 'spontane' experimenten van deze vorm van samenleven tonen aan dat twee samenwonende ouderen niet alleen elkaars gezelschap vormen en helpen bij het winkelen: vaak vermijdt zo'n model zelfs ziekenhuisopname.
Een studie uitgevoerd door de liefdadigheidsinstelling Gianfranco Imperatori (Fondazione Gianfranco Imperatori Onlus), een van de eerste in Italië die het Silver cohousing-fenomeen bestudeerde, benadrukt zelfs duidelijke doelen die moeten worden bereikt:
- om de koopkracht van gepensioneerden te verhogen tot 30% van de ontvangen pensioenen;
- het is winstgevender om onroerend goed te gebruiken en gebouwen vrij te maken van grote gebieden, die tegenwoordig vaak door één gepensioneerde worden bewoond;
- door spontane en wederzijds voordelige samenlevingen het probleem van eenzaamheid, isolatie en sociale zelfuitschakeling van veel ouderen te verbeteren.
Sandro Polci legt uit: "80% van het maandbudget van een gepensioneerde gaat in de regel naar drie dingen: een huis, rekeningen van nutsbedrijven, voedsel. Onze studie toont aan dat wanneer ze samenwonen voor twee personen, ze ongeveer 352 euro kunnen besparen voor twee, en tot 1.028 Euro, als je in vier leeft. Het gaat om middelen die de kwaliteit van leven van alleenstaande ouderen aanzienlijk kunnen verbeteren. "
