De belangrijkste attractie van Messina is het Kathedraalplein (Piazza del Duomo). Hier is de kathedraal (Duomo di Messina), daarmee verbonden - een museumschat. Vlakbij staat een klokkentoren, op de muren waarvan er een uniek uurwerk is gemaakt in Straatsburg in 1733. Voor de kathedraal staat de fontein van Orion (Fontana di Orione), gewijd aan de zoon van de zeegod, Neptunus. Het is gemaakt van wit marmer en omgeven door fantastische wezens.
Op drie minuten lopen van Piazza del Duomo, op Piazza Antonello, ligt de Municipio di Messina. Tussen hen - Università degli Studi di Messina - Segreterie Studenti. Stadhuis, Comune di Messina, is ook vlakbij: vanaf het Kathedraalplein is het vijf minuten lopen naar Piazza Unione Europea.
Het VVV-kantoor van het stadhuis (Ufficio informazioni turistiche) bevindt zich op Piazza della Repubblica 44, in het Palazzo Satellite Palace (begane grond). Het werkt van 9.00 tot 13.00 uur van maandag tot vrijdag, na de lunch van 15.00 tot 18.30 uur op maandag en woensdag, en tot 17.00 uur op dinsdag en donderdag.
We brengen u een lijst met de meest interessante bezienswaardigheden van Messina, die de moeite waard zijn om in één dag te bekijken.
Kerk
Messina heeft zeer interessante tempels, in tegenstelling tot de kerken van het vasteland van Italië. Ze combineerden op wonderbaarlijke wijze Normandische, Arabische, Byzantijnse en gotische stijlen, waardoor ze luchtigheid, monumentaliteit en ongewoonheid krijgen. Er zijn veel tempels, en de belangrijkste is Duomo di Messina.
De kathedraal
De kathedraal van Messina (Duomo di Messina) is de belangrijkste tempel van de stad. Het eerste kerkgebouw werd gebouwd in 530 AD Toen Sicilië in het bezit was van de Arabieren, veranderde de tempel twee eeuwen lang in een moskee. In 1061 veroverden de Noormannen Messina van hen en graaf Roger I (Ruggero I di Sicilia) keerde de aantrekkingskracht terug naar de christenen. Als gevolg hiervan onderging de tempel een belangrijke reconstructie en de wijding vond plaats in 1197.
In de toekomst leed de kerk meer dan eens aan aardbevingen en branden, en daarom werd het herbouwd en vele malen opnieuw gemaakt. De aardbeving van 1908 liet niets achter. De kathedraal werd in de jaren twintig gerestaureerd, maar werd in 1943 ernstig beschadigd door het bombardement. Dat is de reden waarom veel decoratieve elementen van de bezienswaardigheden (sculpturen, Byzantijnse mozaïeken) kopieën zijn van de originele werken die niet konden worden bewaard.
Momenteel is de kathedraal een complex dat bestaat uit het hoofdgebouw, de tempel, gelegen naast de klokkentoren en de museumschatkamer. De ingang ervan is vanaf de zijkant.
Het onderste deel van de kerk wordt geconfronteerd met marmer, het bovenste is gemaakt van lichte steen. Over de romaanse gevel van de kerk zijn kantelen te zien. Het centrale portaal wist te overleven: het uiterlijk dateert uit de XIV-XV eeuw. Het is versierd met gebeeldhouwde elementen en sculpturen van heiligen. Het standbeeld van de Maagd en het Kind behoren tot de XVI eeuw.
Er is een crypte op het grondgebied van de kathedraal, waar vroeger aartsbisschoppen werden begraven. Ook vonden verschillende koningen eeuwige vrede. Het orgel van de kathedraal is het tweede grootste in Italië en het derde in Europa. Hij verscheen hier in 1948.
De klokkentoren van de kathedraal
Als je tegenover de hoofdingang van de kathedraal staat, staat links een klokkentoren van 60 meter hoog. Ze verscheen ook op de plaats van het gebouw verwoest door de aardbeving van 1908. Er werd een zandstenen structuur gebouwd en daarom verandert deze van schaduw afhankelijk van het zonlicht en het tijdstip van de dag: het lichtbereik varieert van brons tot lichtroze.
De hoofddecoratie van het gebouw is een enorme astronomische klok, ontwikkeld in 1933 door de firma Ungerer in Straatsburg. Hun uurwerk is extreem complex.
Er zijn twee wijzerplaten op de klokkentoren: een kijkt naar het plein, de andere naar de kathedraal. Onder de tempel tegenover de tempel zijn er twee rijen gebogen vensters van waaruit de klokken zichtbaar zijn. Daaronder staat een klok waarop de cijfers samen de tekens van de dierenriem zijn. In het midden staat de zon, waartegen planeten zichtbaar zijn. Als je goed kijkt, bewegen ze. Onder deze wijzerplaat staat de 'Eeuwigdurende kalender'. Een engel in de buurt ervan wijst een pijl naar de datum van vandaag. Hieronder is de ingang van de klokkentoren.
Als je vanaf het vierkant naar de klok kijkt, wordt er een andere foto geopend. Helemaal bovenaan de klokkentoren staat een klok. Daaronder zijn klokken zichtbaar, waartussen op de richel van de gevel van de kathedraal een gouden brullende leeuw staat, een symbool van de stad. 'S Middags begint hij te grommen en een vlag te zwaaien die hij in zijn voorpoten houdt.
Hieronder staan nog twee klokken. Langs de randen van de richels zijn twee Dina en Klarenza (standbeeld di Dina e Clarenza), die Messina redden tijdens het beleg van Karl van Anjou in 1282. 's Middags beginnen vrouwen de klokken te slaan en aan de touwen te trekken. Tussen de alarmen op de richel bevindt zich een haan, die op dit moment kraait en met zijn vleugels klapt. Onder de haan in een nis is er een carrousel, waar de figuren van de Maagd met de baby en heiligen zichtbaar zijn. 'S Middags passeren engelen met de profeten de Maagd Maria.
Onder deze carrousel is er nog een. Ze wijst op de komende christelijke feestdag (Kerstmis, Pasen, Pinksteren). Hieronder in de nis zie je het skelet, wat een manier van dood is. Elk kwartier verschijnt een van de figuren voor hem, die symbool staat voor jeugd, jeugd, volwassenheid of ouderdom.
Nog lager zie je een van de mythologische goden die de dag van de week symboliseren. Op maandag is hier bijvoorbeeld Diana, de godin van de jacht.
Sint-Franciscuskerk
De basiliek van Sint Franciscus (Chiesa di San Francesco all'Immacolata) is te vinden op het kruispunt van Viale Boccetta en Via XXIV Maggio. Het ligt op een kilometer van de Duomo di Messina en is de tweede belangrijkste tempel.
De bouw van de tempel begon in 1254, 28 jaar na de dood van St. Franciscus (Francesco d'Assisi) in opdracht van adellijke burgers. De kerk was zo belangrijk voor de stad dat er lange tijd nobele mensen werden begraven. Dus in 1377 vond Federico IV van Aragon (Federico IV d'Aragona), de heerser van het Siciliaanse koninkrijk (regno di Sicilia), hier zijn laatste toevlucht.
De eerste grote restauratie van het gebouw vond plaats in de eerste helft van de 18e eeuw, toen het zwaar werd beschadigd door een aardbeving. De volgende restauratie moest na anderhalve eeuw worden uitgevoerd, toen de basiliek door een brand werd beschadigd. Na 1908 bleven de ruïnes van de tempel: alleen de centrale gevel met een sokkel en twee zij-apsis overleefde. Tijdens de restauratie hebben de architecten er alles aan gedaan om de basiliek in zijn oude staat te herstellen. In 1928 werd de tempel geopend voor aanbidding.
Kerk van de aankondiging van de Catalanen
De Tempel van de Aankondiging van de Catalanen (Chiesa SS. Annunziata dei Catalani) bevindt zich aan de Via Garibaldi Giuseppe, 111. Hij ontmoet bezoekers bij de haventerminal. Gelegen op honderd meter van de Duomo di Messina.
De aantrekkingskracht werd nauwelijks beïnvloed door de aardbeving van 1908. Het gebouw dook slechts anderhalve meter in de grond door een verandering van het terrein. Daarom lijkt het alsof de tempel in de grond verdronk.
Een kerk verscheen aan het einde van de XII eeuw. in plaats van een tempel gewijd aan Neptunus. Tijdens het bewind van de Aragonese dynastie, was een koninklijke kapel gehuisvest in de muren. Sinds het einde van de XV eeuw. Catalaanse kooplieden kwamen hier bijeen om te bidden, daarom kreeg de tempel zijn huidige naam.
Talloze aardbevingen konden geen spoor achterlaten op de tempel, dus werd het meer dan eens overgedaan. Het huidige uiterlijk van de kerk komt grotendeels overeen met de gevel van de XIII eeuw. Geometrisch ornament, veelkleurige stenen, een cilindrische koepel, smalle ramen, valse bogen, daartussen - dunne kolommen zijn een harmonieuze combinatie van Normandische, Arabische, Byzantijnse stijlen.
Achter de tempel, aan de overkant, op de Via Lepanto, 7, in de XVI eeuw een monument werd opgericht voor Juan van Oostenrijk (don Juan de Oostenrijk). Dit is de Spaanse admiraal, onder wiens bevel de Turken werden verslagen in de Slag om Lepanto (Battaglia di Lepanto) in 1571. Het was de grootste zeeslag die de Europeanen bewees dat de Turken kunnen worden verslagen.
Kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Duitsers
Op vijf minuten lopen van de kerk van de aankondiging bevindt zich de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Duitsers (Chiesa di Santa Maria Alemanna). Gebouwd in de XII eeuw. Ridders van de Duitse Orde. Voor Sicilië ziet de tempel er ongewoon uit: er zijn maar weinig gotische gebouwen.
Tijdens de bouw in de buurt van de kerk werd een ziekenhuis gebouwd: lange tijd verbleven hier ridders die op kruistochten gingen of van hen terugkeerden. Interessant is dat de schrijver Miguel de Cervantes Saavedra, de auteur van Don Quichot, die gewond raakte tijdens de slag om Lepanto, tijdens deze slag gewond raakte: hij kreeg drie schotwonden. Hij bleef hier zes maanden.
De ridders verlieten de kerk in de 15e eeuw en de kerk stond lange tijd verlaten: er waren pakhuizen, een winkel. Aan het begin van de zeventiende eeuw ze had veel last van bliksem en na anderhalve eeuw - van een aardbeving. Maar de catastrofe van 1908 raakte het gebouw nauwelijks, zodat de attractie zijn unieke uitstraling kon behouden. In 1911 werd de tempel ingekort en werd de westelijke gevel ontmanteld: het vereiste een stadsplan. Daarna werd het gebouw herhaaldelijk gerestaureerd. Momenteel worden hier verschillende tentoonstellingen, concerten en shows gehouden.
Kerk van St. John van Malta
De kerk van St. Jan van Malta (Chiesa di San Giovanni di Malta) bevindt zich op via San Giovanni di Malta, een kilometer van de Duomo di Messina. De geschiedenis begon in 540, toen Sint Benidict van Nursia (San Benedetto da Norcia) de jonge monnik Placido (Placido) naar Messina stuurde om een klooster en een kerk van de Benedictijnse orde te vestigen. Ze richtten het op de site van de voormalige Romeinse necropolis. Zes jaar later stierf Placido onder marteling door toedoen van een piraat die eiste dat de monnik het geloof opzegde.
Na verloop van tijd werd het klooster door talrijke invallen volledig verwoest en herbouwd in 1086. Daarna was er de residentie van de Ridders van de Orde van de ziekenhuizen van Sint Jan van Jeruzalem. In de XII eeuw. De kerk van Johannes de Doper heeft de naam Jan van Malta gekregen.
Aan het einde van de zestiende eeuw. de tempel was aanzienlijk vernieuwd. Beroemde architecten en kunstenaars werkten aan het gebouw, waaronder de laatste student van Michelangelo (Michelangelo) - Giacomo del Duca (Giacomo Del Duca). Tijdens de reconstructie werden de lichamen van gemartelde monniken gevonden, waaronder - Placido. Hij werd geïdentificeerd door een schip dat aan zijn borst hing, waar een tong was verscheurd door piraten.
De aardbeving van 1908 verwoestte het gebouw volledig. In eerste instantie werd besloten om het tot het einde te brengen en een prefectuur te bouwen. Het kostte de directe tussenkomst van de aartsbisschop van Letterio D'Arrigo Ramondini om dit te voorkomen. Het duurde enkele jaren om de tempel te herbouwen, deze werd geopend in 1925. De Tweede Wereldoorlog beschadigde ook het gebouw aanzienlijk, maar na het einde van de vijandelijkheden werd de tempel herbouwd.
Basiliek Cristo Re
De eerste kerk die de aandacht trekt van een reiziger die vanuit zee aankomt, is de Tempel van de Koning van de Hemel (Tempio Votivo di Cristo Re). Het is gelegen op een heuvel bij de Viale Principe Umberto.
Dit gebouw is ongewoon en in werkelijkheid is het niet zozeer een tempel als een oorlogsmonument. Binnen de muren zijn duizenden nissen waarin de lichamen van soldaten zijn begraven, die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn omgekomen. In de tempel is een witte marmeren sarcofaag, gemaakt in de vorm van een figuur van een dode krijger.
Het monument werd gebouwd in 1937 op de plaats van het kasteel, wiens geschiedenis begon in de XII eeuw: koning Richard Leeuwenhart (Riccardo Cuor di Leone) bouwde hier het fort Mategrifon (Matangrifone). Hij deed dit om Messina te beheersen en de nodige concessies van de koning van Sicilië te verkrijgen. Voordat hij zeilde, verwoestte Richard een deel van het fort, maar daaropvolgende heersers van de stad en de veroveraars negeerden deze plek niet: hier werd een kasteel gebouwd.
In 1282 was een garnizoen van Franse soldaten van de opstandige burgers verborgen in zijn muren, en in de XVI eeuw. het werd aanzienlijk versterkt door Charles V (Carlo V), koning van Spanje. Sinds 1838 huisvestte het fort een gevangenis. Na de aardbeving van 1908 bleven de ruïnes van het kasteel: slechts één van de torens, die nu te zien is, stond ook, evenals verschillende vestingmuren. Een van hen heeft een standbeeld van Richard Leeuwenhart.
In de jaren 30 werd besloten hier een gedenkteken te bouwen in de vorm van een tempel. De barokke koepel is zichtbaar vanaf vele punten van de stad: de hoogte is 17 meter. En in de hoeken van het bad werden acht beelden geïnstalleerd, die deugden aangeven.
In 1935 verscheen er een bel bij het onafgemaakte gebouw, het grootste - het derde in Italië: het gewicht is 130 kg, de hoogte is 2,8 m. Het werd uit de kanonnen gegoten dat het van de vijand was veroverd in de Eerste Wereldoorlog. Sindsdien belt hij elke avond om de Italianen eraan te herinneren dat ze tijdens alle oorlogen zijn omgekomen.
Vanaf het observatiedek van de tempel biedt u een prachtig uitzicht op de zee, de haven, de stad en de omgeving.
Musea
Er zijn maar weinig musea in Messina, maar ze zijn tegelijkertijd zeer interessant. De Treasury of the Cathedral bewaart bijvoorbeeld unieke dingen die nergens te vinden zijn. Onder hen - la Manta d'oro, het werk van de Florentijnse juwelier, die op de dag van de stad wordt opgelegd aan de brief van de Maagd, die op het altaar van de Duomo di Messina ligt. Het regionale museum vertelt bezoekers over de geschiedenis van Messina, het museum van de XX eeuw introduceert de gebeurtenissen die hier tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog plaatsvonden. Het museum-aquarium is niet minder interessant: de flora en fauna van de Middellandse Zee leven hier.
Regionaal museum
Het Regionaal Museum (Museo regionale di Messina) bevindt zich aan de Viale della Libertà, 465, drie kilometer van Piazza del Duomo. Het werd gesticht in 1806 op het grondgebied van het voormalige klooster van St. George (monastero di San Gregorio), waar het bleef tot de dag waarop de aardbeving van 1908 de stad verwoestte. Niet alleen dit gebouw is verloren gegaan, maar ook veel exposities opgeslagen in de muren. De items die werden bewaard, werden in het pand van de voormalige spinnerij geplaatst, waar ze nog steeds staan.
Sindsdien is het gebouw voortdurend gereconstrueerd in overeenstemming met de moderne eisen voor musea. Daarom is het niet ongebruikelijk dat een toerist hier komt tijdens restauratiewerkzaamheden en hij ziet slechts een deel van de tentoonstelling.
Nabij de steeg, die naar de ingang van het Museo regionale leidt, kunt u het originele marmeren beeld van Neptunus zien. Het werd gemaakt in 1557 door Giovanni Angelo Montorsoli. De lobby is versierd met negen panelen van verguld koper (XIX eeuw). Ze vertellen de legende van de reis van lokale burgers naar Palestina naar de Maagd, die hen een brief overhandigde voor de christenen Messina.
Het museum heeft dertien kamers. Veel dingen werden hierheen gebracht na de aardbeving uit de vernietigde paleizen, kloosters, tempels. Onder de exposities bevinden zich schilderijen, mozaïeken, beelden, waarvan de geschiedenis teruggaat tot de XII eeuw. Onder de schilderijen zijn de werken van Antonella da Messina (Antonello da Messina), Girolamo Alibrandi (Girolamo Alibrandi). Bijzondere aandacht van bezoekers wordt getrokken door twee werken van Caravaggio (Caravaggio). Hier zijn de aanbidding van de herders (Adorazione dei pastori) en de opstanding van Lazarus (Resurrezione di Lazzaro), geschreven in 1609.
Kathedraal Schatkamer
De Schatkamer van de Kathedraal (Museo Tesoro del Duomo) bevindt zich in de tempel. De zijingang is van Via S. Giacomo, 2. Het museum is verdeeld over twee verdiepingen en is verdeeld in vier kamers.
Hier werden de geschenken van mensen van verschillende inkomens en tijdperken, huishoudelijke artikelen en kerkgerei gecombineerd. Onder de exposities is een lamp gesneden uit massief bergkristal uit de X-XII eeuw, een reliekschrijn van St. Marciano (Il Braccio reliquiario di San Marciano), gemaakt van goud. De decoratie imiteert kant en een hand is gezegend vanuit de mouw, zegen op de Griekse manier. Het uiterlijk van reliekschrijn verwijst naar de XII eeuw. Dit alles creëert een krachtige indruk van menselijke bestemmingen geconcentreerd op één plaats en tijd.
De belangrijkste tentoonstelling van het museum is een heilig beeld gemaakt in de Byzantijnse stijl, de "Gouden Mantel" (la Manta d'oro). Het is jaarlijks, 3 juni, de dag van de stad, opgelegd aan de brief van de Maagd, die op het hoofdaltaar van de kathedraal ligt. Gemaakt door Mantoux, de Florentijnse beeldhouwer en juwelier Innocenzo Mangani. Hij werkte zeven jaar aan het beeld en eindigde in 1668. Om het te maken, werd een belasting geheven op universitair afgestudeerden, die toelaten om drieduizend kronen te verzamelen. Manta is gemaakt van koper, goud, parels en andere edelstenen die eeuwenlang aan de Maagd zijn gegeven door erkende burgers.
Provinciaal Museum van de twintigste eeuw
Het Provinciaal Museum van de 20e eeuw (Museo Provinciale Messina nel'900) is te vinden op Strada Comunale Scoppo, 2a. Het opende in 2015 in een voormalige bunker die werd gebouwd tijdens de Tweede Wereldoorlog.. Om de schuilkelder zo veilig mogelijk te maken, groeven ze hem in de heuvel. De bunker heeft een oppervlakte van 900 m2 en is ontworpen voor 800 personen.
Museumtentoonstellingen vertellen bezoekers het verhaal van Messina in de afgelopen honderd jaar. De nadruk ligt op oorlog. Hier zie je verschillende wapens, uniformen, uitrusting van de eerste helft van de XX eeuw. Daaronder zijn er exposities die vertellen over de landing van de Anglo-Amerikaanse troepen in 1943 op Sicilië, wat het einde van de oorlog in Messina betekende.Onder de exposities zijn medailles, verschillende tekeningen, kaarten, foto's, educatieve panelen over de oorlog.
Het museum organiseert regelmatig recepties, conferenties, discussies, filmfestivals en concerten. Hiertoe werd hier een ruime vergaderruimte ingericht en moderne multimedia-apparatuur geïnstalleerd.
Het museum is elke dag geopend van 10.30 tot 13.00 uur. De toegang is ook beschikbaar na de lunch van 16.30 tot 19.30 uur, behalve op zaterdag en zondag.
Kunstgalerij Cuvour
De Cuvour Art Gallery (Galleria Arte Cavour) bevindt zich op 119 Corso Cavour. Het bestaat al ongeveer dertig jaar en hier kun je foto's, tekeningen en andere werken van hedendaagse Italiaanse en buitenlandse meesters zien. Er zijn ook schilder- en fotografiecursussen. De toegang is gratis.
Stadsaquarium
Het stadsaquarium (Acquario comunale) werd in de jaren 60 ingericht in Villa Mazzini. vorige eeuw op initiatief van het Oceanografisch Instituut van Messina (Istituto Talassografico di Messina). Geld hiervoor werd gegeven door de kredietmaatschappij van Sicilië. Gevestigd op: Piazza Unita 'd'Italia.
In 1986 werd het aquarium verhuurd aan de gemeente Messina, die het onderzoekscentrum Consortium voor de studie van spontane aandoeningen van mariene organismen (CeSPOM) /
Nu zijn er zeventig vissoorten, weekdieren, schaaldieren en reptielen van de Middellandse Zee. Hiervoor zijn 22 tanks met een capaciteit van 2500 tot 18.000 liter water toegewezen. Binnen wordt zeewater rechtstreeks uit de Straat van Messina gehaald.
Tegelijkertijd is het aquarium een onderzoekscentrum. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de studie van de wateren van de Straat van Messina. Voor schoolkinderen worden hier periodiek praktische lessen in de biologie georganiseerd.
Thuis
Veel huizen en paleizen in Messina verschenen aan het begin van de vorige eeuw en daarom kunnen ze, gezien de oudheid van de stad, als vrij nieuw worden beschouwd. Maar dit maakt ze niet minder interessant, omdat ze de gebouwen hebben ontworpen, rekening houdend met het plan van oude straten en structuren, terwijl ze nieuwe, moderne elementen introduceerden.
Theater Vittorio Emanuele II
Het Teatro Vittorio Emanuele II bevindt zich aan de Via Pozzo Leone 5. Het gebouw begon in 1842 op aandringen van de koning van Sicilië, Ferdinando II di Borbone. De opening vond plaats in 1952.
In eerste instantie werd het het theater van St. Elizabeth (Teatro Sant'Elisabetta) genoemd. Het kreeg zijn huidige naam na de Expeditie van Duizend (Spedizione dei Mille), toen het op het eiland arriveerde in 1860/61. Generaal Giuseppe Garibaldi landde en versloeg het Kingdom of the Two Sicilies (Regno delle Due Sicilie). Als gevolg hiervan ging het eiland naar het Sardijnse koninkrijk (Regno di Sardegna). Toen werd Sicilië in zijn samenstelling onderdeel van een verenigd Italië. En het theater is vernoemd naar de eerste koning, Vittorio Emanuele II.
De aardbeving van 1908 verwoestte het gebouw. De restauratie werd vertraagd: de bouwwerkzaamheden werden pas in 1980 voltooid. De opening vond pas vijf jaar later plaats. Het seizoen werd geopend door de opera Aida, een onsterfelijke creatie van Giuseppe Verdi. Zij was het die de laatste uitvoering was die vóór de vernietiging in de muren van het oude theater klonk. Het repertoire van het Vittorio Emanuele II Theater is hier te vinden: www.teatrovittorioemanuele.it/.
Dzanka-paleis
Dzanka Palace (Palazzo Zanca) bevindt zich op Piazza Unione Europea. Het stadhuis, Comune di Messina, bevindt zich op de begane grond van het Palazzo Zanca. Officiële website: www.comune.messina.it/.
Vóór de aardbeving van 1908 maakte het paleis deel uit van een complex van structuren dat de haven met een wassende maan bedekte. Nadat het huis was verwoest, begon de restauratie in december 1914 onder leiding van (Antonio Zanca) en eindigde in 1924. Dankzij de maker kreeg het paleis zijn huidige naam. Tijdens de reconstructie werd het huis gescheiden van andere structuren.
Als gevolg hiervan besloeg het paleis, gebouwd in neoklassieke stijl, een oppervlakte van 12 duizend m2. Binnen op de binnenplaats kunt u verschillende kunstwerken zien die zijn gewijd aan memorabele evenementen voor Messina. Er is ook een fragment van de muur, waarvan het uiterlijk dateert uit de tijd van het oude Griekenland.
Galerij Vittorio Emanuele III
De Galleria Vittorio Emanuele III-galerij bevindt zich op Piazza Antonello, tegenover de gemeente. Dit gebouw wordt door de lokale bevolking "stedelijke woonkamer" genoemd. Maar het werk is nog steeds aan de gang. De galerij is een doorgang waar winkels, restaurants, cafés, kantoren moeten worden geplaatst (die al gedeeltelijk bestaan). Er zullen ook uitgeruste zalen zijn waar u verschillende vergaderingen of feesten kunt houden.
Dit is een van de weinige monumentale structuren, in de constructie van het glazen dak dat werd gebruikt voor ondersteuning niet ijzer of gietijzer, maar metaal. De bouw van het gebouw werd voltooid in 1929. De hoofdingang van de doorgang is versierd met een sneeuwwitte boog, perfect gecombineerd met het stucwerk van het interieur en de zwart-witte vloer. Een van de binnentrappen die het dichtst bij ligt via Oratorio della Pace is gemaakt rekening houdend met het sterke verschil tussen stadswegen.
Paleis van Piacentini
Palazzo Piacentini bevindt zich aan de Via Tommaso Cannizzaro 116. Het werd gebouwd op de plaats van een ziekenhuis dat werd verwoest door een aardbeving. Nu is hier het paleis van gerechtigheid. Hier is de rechtbank, het parket, de bar.
De bouw van het gebouw begon in 1912, maar werd al snel gestopt vanwege de Eerste Wereldoorlog. Het werk werd pas in 1923 hervat, voordat dit het project werd herzien en enigszins aangepast. De openingsceremonie vond vijf jaar later plaats.
Het huis beslaat een groot gebied en bestaat uit drie gebouwen (omdat architecten het probleem van hellende grond hebben opgelost). De gevel is versierd met marmer gedolven op Sicilië, versierd met gegolfde halve kolommen. Op het dak bevindt zich een grote sculpturale compositie gemaakt van een legering van aluminium en brons. Ze is een strijdwagen, die vier paarden uitrustte. Het wordt bestuurd door de godin Minerva. Binnen is het huis ook versierd met elementen van marmer en brons.
Universiteit
Het hoofdgebouw van de universiteit van Messina (Università degli Studi di Messina) bevindt zich op Piazza Pugliatti. Aanvankelijk was het een jezuïetencollege, dat in 1548 werd opgericht door de stichter van de orde, de monnik Ignazio di Loyola.
Aan het einde van de XVII eeuw. vanwege de opstand tegen de Spanjaarden werd de universiteit gesloten en anderhalf eeuw later, in 1837, hervat. Maar de studenten namen actief deel aan de samenzwering tegen de Bourbons, dus negen jaar later was de instelling weer gesloten. Toegegeven, niet lang: twee jaar later hervatte de universiteit haar werkzaamheden, maar het was de Sicilianen verboden om er lid van te worden.
De aardbeving van 1908 verwoestte bijna alle universiteitsgebouwen. Maar al volgend jaar hervatte de Faculteit der Rechtsgeleerdheid haar werk en vijf jaar later werden er nog vier geopend. Wat betreft de gebouwen op Piazza Pugliatti, velen van hen openden in de jaren twintig en de totale oppervlakte was 20.000 m2.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de universiteit groter vanwege extra gebouwen. Nu zijn er 11 faculteiten waar 40 duizend studenten studeren. Het piazza Pugliatti huisvest de Faculteit Economie, Recht, Onderwijs en Politicologie.
Fonteinen en monumenten
Messina heeft veel monumenten en fonteinen. Bij de ingang van de haven worden de schepen begroet door de Maagd, die een brief van de stadsbewoners in haar handen houdt. Er is een monument gewijd aan de Russische zeelieden, die voor het eerst de stedelingen te hulp kwamen na de aardbeving van 1908. De Messinians en oude helden letten op. Er is een fontein gewijd aan de stichter van de stad, Orion, evenals Poseidon, de god van de zeeën.
Standbeeld van de madonna
Een stele, met bovenaan een bronzen verguld beeld van de Maagd (La Madonnina del Porto), de patrones van Messina, ontmoet alle schepen die de haven aandoen. Het is geïnstalleerd op Via Vittorio Emanuele II, 103-109.
Hier verscheen een mijlpaal in 1934. De lengte van de stele is 60 meter. De hoogte van het beeld van de Maagd Maria is zes meter. In haar hand houdt ze een brief. Volgens de legende schreven de Theotokos het in 42, toen de senaat van Messina een delegatie naar Jeruzalem stuurde om verslag uit te brengen over de bekering van de stad tot het christendom. Hier zagen ze de Maagd. In september keerden afgevaardigden naar huis terug met een Hebreeuwse brief van de Maagd, waaraan een haarlok was bevestigd.
Een standbeeld werd geïnstalleerd op het dak van het oude bastion, dat werd gebouwd in 1546. Daarop staat in grote letters in het Latijn een regel uit de legendarische brief van de Maagd, die zij aan de stedelingen schreef: "Wij zegenen u en uw staat."
Orion-fontein
De witte marmeren fontein van Orion (Fontana di Orione) bevindt zich op het Piazza del Duomo, tegenover de klokkentoren van de kathedraal. Het werd gecreëerd in 1553 door Giovanni Angelo Montorsoli, een student van Michelangelo. Ze installeerden een fontein ter ere van het verschijnen van een watervoorzieningssysteem, zodat water in de huizen van de Messiniërs begon te stromen.
In het midden van de fontein staat een drieledige structuur, waarop Orion staat. Volgens een van de mythen stichtte hij de stad. Aan zijn voeten ligt zijn hond. Op de onderste lagen en langs de randen van de kom zijn verschillende mythische wezens en helden.
Neptunus-fontein
De marmeren fontein van Neptunus (Fontana del Nettuno) ontmoet een reiziger bij de ingang van de haven. Het is geïnstalleerd in de buurt van de Piazza Unità d'Italia, op Via G. Garibaldi. Creëerde de fontein in 1557 door Giovanni Angelo Montorsoli, auteur van Fontana di Orione.
In het midden van de fontein - Neptunus, temmen de woedende zee en twee monsters aan de zijkanten van de zeegod, Charybdis en Scylla, die lange tijd geen schepen langs de zeestraat hebben laten varen. Zo verkondigde God vrede en rust in de plaatselijke wateren en bood Messina toegang tot zijn rijkdom.
Twee eeuwen nadat de fontein was opgericht, werd een bronzen standbeeld van Karl van Bourbon toegevoegd aan de sculpturale compositie, tachtig jaar later - Francesco I. In 1848 was er een opstand tegen de Bourbons op Sicilië en beide koningen werden gesmolten. De rebellen werpen kogels uit het ontvangen materiaal. Vervolgens leden de beelden onder het bombardement. Daarom werden ze verplaatst naar het Regionaal Museum en vervangen door kopieën.
Eerst werd Neptunus in de haven geïnstalleerd, hij stond met zijn rug naar de zee. De god van de zee heeft de aardbeving en tsunami van 1908 met succes overleefd. Een kwart eeuw later werd de fontein verplaatst en geïnstalleerd op de dijk, waar hij nu staat. Neptunus werd ingezet tegenover de Golf van Messina.
Monument voor Russische zeelieden
Een bronzen monument voor de Russische matrozen, helden van genade en zelfopoffering (Monument voor Russische matrozen, Helden van barmhartigheid en zelfopoffering) is te vinden op Via Giuseppe Garibaldi, 235.
Het werd in 2012 geïnstalleerd als een teken van dankbaarheid aan de zeelieden van de Russische vloot, die de eerste waren om Messssina te redden, die leed aan de aardbeving van 1908. Op dat moment voerden ze oefeningen uit in de lokale wateren en verankerd in de haven van Augusta (Porto di Augusta ), 70 mijl ten zuiden van Messina.
De aardbeving was zo sterk dat de tsunami hen bereikte en de schepen 360 graden in de baai draaide. Na enige tijd werden de matrozen op de hoogte gebracht van de vernietiging van Messina en werden bevelen gegeven om naar het toneel van de tragedie te gaan.
Toen de zeelieden in Messina aankwamen, verscheen er een vreselijk beeld voor hun ogen: de stad was volledig verwoest, geschreeuw en gekreun van de gewonden werden gehoord van onder het puin, en de stedelingen gek gemaakt door pijn en verdriet drukten op de kust. De matrozen begonnen onmiddellijk het puin te ruimen. Toen werden ze vergezeld door zeilers van de Britse marine, die enige tijd later arriveerden.
De soldaten namen grote risico's, omdat trillingen voortdurend voelden en het puin eromheen nog meer kon worden vernietigd. Op het einde Russische matrozen trokken 2.000 burgers onder het puin vandaan en transporteerden ze naar Napels, Palermo, Palermo, Siracusa.
Het monument, dat nu ter ere van hen is opgericht, werd twee jaar na deze gebeurtenissen gemaakt door de beeldhouwer Pietro Cuferele. Maar de opening vond pas in 2012 plaats.
Monument voor Charles III van Bourbon
Monument voor Karel III van Bourbon (La Statua di Carlo III) slaagde erin om vernietiging te voorkomen tijdens de opstand tegen de macht van de Bourbons. Hij is te zien op Piazza Cavallotti.
Het beeld werd in 1757 gemaakt door de beeldhouwer Giuseppe Buceti. Honderd jaar later werd ze overgebracht naar Rome, waar ze werd vastgehouden in het Nationaal Museum. Hierdoor kon de sculptuur de vernietiging van de troepen van Garibaldi voorkomen. In 1973, een monument in Messina en geïnstalleerd op zijn oorspronkelijke plaats.
