Tempel van Vesta (Tempio di Vesta) - een van de oudste tempels in Rome, gewijd aan de beschermgodin van de haard en gelegen in het Forum Romanum (Foro Romano) in het zuiden van de Heilige Weg (Via Sacra).
De tempel speelde de rol van de belangrijkste haard "van het koningshuis"; tot op de dag van vandaag hebben sommige verwoeste delen van het tempelcomplex het overleefd, waaronder het Huis van Vestals en verbonden met Regia - het huis van de Grote Pontiff, de belangrijkste geestelijke van de Romeinen. De tempel van Vesta is ook bekend in de buitenwijken van Rome, Tivoli.
Het verhaal
De geschiedenis van de tempel begon in de 7e eeuw voor Christus, vermoedelijk onder koning Num Pompilia. Door de eeuwen heen brandde het vele malen en werd het opnieuw gerestaureerd, totdat uiteindelijk een ronde structuur met een gevel van wit marmer verscheen, omringd door twintig Corinthische zuilen, op het podium. In 64 AD in Rome was er een groot vuur, de tempel van de godin stond weer in brand, maar werd onmiddellijk hersteld.
Het moderne Romeinse forum heeft de overblijfselen van de tempel van Vesta bewaard, gereconstrueerd na de brand die in 191 plaatsvond. De restauratie werd afgehandeld door Julia Domna, de echtgenote van keizer Lucius Septimius Severus, een groot bewonderaar van de godin. Onder keizer Theodosius I was het heidendom verboden (394), en de cultus van Vesta was verleden tijd en de tempel stortte in en alleen de ruïnes, gevonden tijdens opgravingen in 1877, herinneren aan het respect dat de Romeinen hadden voor de godin van de familiehaard.
Cultus van Vesta
Vesta, de dochter van de god van Saturnus, is de personificatie van de haard, de patrones van de familie, de meest gerespecteerde van de oude godinnen. Ze trouwde niet met Apollo die haar had achtervolgd, noch met Mercurius en zwoer het hoofd van Zeus om haar maagdelijkheid te behouden. Voor de onschendbaarheid van de gelofte beval Zeus dat deze in alle kerken zou worden geëerd en de eerste geschenken moest brengen in de haarden van het gezin, waar volgens de traditie ook afbeeldingen van andere goden werden geplaatst. Vesta zelf werd bijna nooit geportretteerd: ze was altijd aanwezig onder de familie die bij de haard was verzameld, in de vorm van een brandend vuur daar.
Het vuur, constant brandend op het altaar in de tempel van Vesta, symboliseerde de eeuwigheid van Rome, de onschendbaarheid van de staat en zijn orden.
Een cache werd aangebracht in het 'heilige der heiligen' van de tempel, waar een van de belangrijkste heiligdommen van de stad werd bewaard - Palladium, een houten afbeelding van Aphrodite uit Griekenland gebracht door de voorouder van Romulus en Remus - Aeneas. Een keer per jaar op de eerste dag van het nieuwe jaar werd het vuur opnieuw plechtig ontstoken, hetzij met een vergrootglas uit zonlicht, of door wrijving, zodat het een natuurlijke oorsprong had. Eerst hielden de koninklijke dochters hem in de gaten en daarna ging deze plicht over op de priesteressen van de cultus van de godin - vestals.
Vestaals
Zes vestale vrouwen - priesteressen van Vesta, werden gekozen uit meisjes van 6 tot 10 jaar oud, dochters van vrij gerespecteerde burgers (patriciërs), en bleven dertig jaar in de kerk. De eerste tien jaar studeerden de nieuw verkozenen, de laatste onderwezen nieuwkomers, en slechts tien jaar deed de daadwerkelijke dienst. De namen van vele vestals zijn bekend, hun beelden sieren de tempel eeuwenlang.
Een voorwaarde voor vestals was het behoud van maagdelijkheid. De geestelijken van de cultus van de godin Vesta, die de gelofte verbrak, werd levend begraven in het "veld van schurken"en zij droegen haar daar met de volledige stilte van het publiek in een gesloten brancard, en zij moest naar het graf gaan, waar zij een bed, een lamp en wat voedsel plaatsten. Haar verleider wachtte op niet minder triest lot: voor heiligschennis werd hij met staven doodgeslagen. Maar na de diensttijd had het vestal kunnen trouwen, en dit was een grote eer voor haar uitverkorene.
Gedurende de 11 eeuwen van het bestaan van de cultus hebben slechts dertien vestals de gelofte geschonden, maar dit betekent niet dat de rest bang was voor de dood die was voorbereid op de afvalligen. Vestals werden zeer gerespecteerd in Rome, en waar ze ook verschenen, kregen ze de meest eervolle plaatsen, en gewoon ze ontmoeten op weg naar de plaats van executie kon de veroordeelde het leven geven.
Ezel hoofd
De lampen in de heiligdommen van Vesta bewaarden beelden van ezelskoppen ter herinnering aan hoe de ezel de slapende godin wakker maakte met zijn kreet en haar redde van schaamte - de halfgod Priap, de beschermheilige van de vruchtbaarheid, wilde bezit van haar nemen. Ter herdenking van dit evenement in Rome werd een feest gehouden: jaarlijks op 9 juni kwamen de Romeinen met geschenken naar de Tempel van Vesta en hadden op deze dag niet het recht om hun ezels te dwingen te werken.
Hoe kom je er?
De Vesta-tempel en het Vestaalse huis in Rome zijn gemakkelijk te voet bereikbaar vanaf het Colosseum (Colloseo), dat zeer dicht bij het Forum Romanum ligt, vanaf Piazza Venezia, vanaf het Capitol Museum (Museo Capitolino) op Piazza del Campidoglio. Het dichtstbijzijnde metrostation is Colloseo, lijn B.
