Het paleis van de gemeente (Palazzo Comunale) is het stadhuis van Siena. Nu is de stad het centrum van de provincie met dezelfde naam in de regio Toscane. De vroegere glorie van de trotse Republiek Siena bleef in de middeleeuwen en de stad leeft rustig en bewaakt de schatten die in die tijd zijn gecreëerd. Onder hen is Palazzo Comunale.
Bouwgeschiedenis
De tijd van voorspoed van Siena was de XII-XIV eeuw. In die jaren bouwde de stad de kathedraal van Siena - haar toekomstige glorie, de universiteit gesticht, leidde een actief buitenlands beleid. De 'Raad van Vierentwintig', de regering van bankiers, had geen permanent verblijf en vergaderde voor vergaderingen in de kerk van San Pelegrino (Chiesa di San Pellegrino alla Sapienza). De bankiers die de stedelingen niet behaagden, werden vervangen door de "Raad van de Bel" - de regering van aristocraten, die bijeenkwamen om de bel aan de zijlijn van hun paleizen te luiden. Maar de edelen werden omvergeworpen. In 1270 begon de Council of Nine in de stad te regeren - handelaren en financiers. Ze waren bondgenoten van Florence, aanhangers van de pausen, Guelfs om politieke redenen.
In 1288-1310 jaar. "Council of Nine" begon met de bouw van het stadhuis, de residentie - Palazzo Publico (Palazzo Comunale).
De bouwplaats was het marktplein Piazza del Campo met het enige gebouw "Bolgano", dat als douane en munt diende. Ze besloten het met een gevel naar het plein te ontvouwen en het paleis opnieuw te bouwen in de stijl van Siena-gotiek. De artistieke stijl van ambachtslieden uit Siena wordt gekenmerkt door een combinatie van elementen uit de gotische stijl met Byzantijnse en vroege renaissance-elementen.
Buitenkant
De eerste verdieping van het paleis werd gebouwd van witte stenen travertijn en versierd met een overdekte galerij, waardoor een patio ontstond. De zwart-witte wapenschilden van de heersers van Siena sieren elke boog van de benedenverdieping. Bij de ingang van de binnenplaats worden bezoekers begroet door een standbeeld van de wolvin van Siena - een ander symbool van de stad, gemaakt door beeldhouwers Giovanni en Lorenzo di Turino (Giovanni, Lorenzo di Turino) in de 15e eeuw.
Het bovenste gedeelte van het paleis is gebouwd van roodbruine baksteen, waarvan de kleur "Siena" wordt genoemd. Lokale klei tijdens het bakken geeft een mooie bruine kleur met een gele tint, door kunstenaars "siena" genoemd op de plaats van distributie. Vensters die kenmerkend zijn voor de Siena-stijl voegen extra pit toe aan het gebouw: het venster is verdeeld in drie vleugels met twee dunne kolommen, elk versierd met een lancetboog. Een grote boog omringt het hele raam en is versierd met een zwart-wit wapen van Siena. Zwart-witte kleuren zijn symbolen die leiden naar de legende over de stichting van de stad. De inwoners stammen af van de zonen van Remus Senius en Ascius. Ze reden op zwarte en witte paarden naar de heuvels van Siena, op de vlucht voor Romulus, de moordenaar van hun vader. De kleur van het pak van de paarden van de oprichtende broers werd het Siena-symbool, net als het standbeeld van de wolvin die ze meenamen.
Het dak van het gebouw was afgezet met vierkante tanden, als een teken van de regerende partij die behoort tot de politieke richting van Guelphs - aanhangers van de pausen.
In de XIV eeuw was het paleis van de gemeente slechts 4 ramen breed, de voorgevel was concaaf en volgde de kromming van het plein. In de 17e eeuw werden zijvleugels strikt gebouwd in de stijl van de 14e eeuw aan het centrale deel bevestigd, het paleis was verbonden met de Torre del Mangia-toren, gebouwd in de 14e eeuw en de kapel van Capella di Piazza (14e-16e eeuw). De laatste decoratie van de buitenkant was een enorm rond monogram van Jezus Christus in de vorm van een zon in een witte cirkel. Talloze openingen aan de muren van het paleis zijn plaatsen voor het repareren van bossen tijdens de bouw en restauratie van het gebouw.
Het interieur
Het interieur van het paleis was nooit een woonkamer. Gemeentelijke instellingen werkten erin. Tegenwoordig wordt de tweede verdieping van het Palazzo Pubblico bezet door het stadsbestuur en hieronder bevindt zich het stadsmuseum - Museo Civico.
De eerste hal van het museum - objecten van de materiële cultuur van Siena in de XIV-XVI eeuw: keramiek, wapens, sieraden.
De World Map Hall (Sala del Mappamondo) geeft een idee van de bloeitijd van de Republiek Siena. De kaart is gemaakt op een boom door de beroemde schilder Ambrogio Lorenzetti in de 14e eeuw. Het behoort tot de Siena-school "trencheto" ("driehonderdste" jaar, dat wil zeggen de XIV eeuw), die zich bezighield met de verwerking van de strikte canons van Byzantijnse icon-schilderij tot een mondaine gotische stijl.
De meest voorkomende werken van kunstenaars uit Siena waren de iconen van de Maagd. Het fresco "Maesta" van Simone Martini (1321) werd op de muur van de vergaderruimte geplaatst zodat de Moeder van God aanwezig zou zijn bij belangrijke beslissingen.
De vergaderruimte (Sala della Pace) is versierd met fresco's "Allegorieën van goed en slecht bestuur" door A. Lorenzetti. De vruchten van goede heerschappij zijn bloeiende straten en dansende mensen, een verscheidenheid aan landbouwwerk. Slechte heerschappij leidt tot vervallen huizen, verlaten appartementen, semi-woestijnstraten waar mensen op spoken lijken.
De fresco's van Lorenzetti zijn diep en lyrisch, ze zijn misschien wel het vroegste voorbeeld van gotische schilderkunst met een seculier thema.
De pestepidemie uit 1348 beschadigde de verfijnde en spirituele school in Siena, de meesterwerken van deze tijd bleven in de zalen van het Palazzo Publico - een paleis gebouwd door bankiers met de ziel van kunstenaars.
