In het laatste nummer gingen de legioenen van de twee consuls en de Octaviaan die zich bij hen voegde op het oorlogspad tegen Mark Anthony, die op zijn beurt een van de samenzweerders en moordenaars van Caesar belegerde - Decimus Brutus, die zich had versterkt in de stad Mutin en droevig keek naar wat er gebeurde.
Als de consuls Girtius en Panza dachten dat burger Anthony cool was en alleen wist hoe hij staatsbudgetten moest indienen en de schatkist in beslag kon nemen, dan hadden ze zich wreed vergist. Mark was bovendien erg slim in het verdedigen van zijn recht op corruptie en onbeperkte verrijking. De consul met de naam van de beroemde schildknaap was de eerste die dit besefte. Panza eindigde achteloos in de hinderlaag die Anthony had voorbereid op weg naar Mutina, evenals zijn leger.
Dit had echter niet te veel invloed op de machtsverhoudingen - 'De koningin heeft veel', zoals de Britse zeelieden zeiden, een ander Brits rijksschip onder water begeleidend. Dus, de Romeinse Republiek en de Senaat hadden ook legioenen in hoeveelheid, zoals Antony ontdekte, die al begonnen was om de overwinning te vieren - de consul Gertius en Octavianus kwamen plotseling met nieuwe kracht.
Het begin van de duisternis redde Mark van totale nederlaag, maar kon niet redden van de definitieve nederlaag. Eind april, 43 v.Chr., Bezochten de Senaatstroepen Anthony tijdens een gastbezoek., waarna hij zich met een handvol overlevenden naar Narbonne Gallië moest haasten. Ze achtervolgden hem om vele redenen niet.
Ten eerste stierf de consul Girtius op een of andere manier heel slim en met succes voor Octavianus tijdens zijn laatste aanval, waarna Guy werd achtergelaten om alleen de troepen te leiden. Ten tweede was Decim Brut, uitgemergeld en uitgehongerd tijdens het beleg, niet in staat om de jacht aan te gaan en alleen af te ronden, en Octavianus wilde eigenlijk geen van de moordenaars van de 'vader' helpen. Ten derde, in Rome, na het luisteren naar het nieuws, sloeg het ongebreidelde plezier en feesten en versloeg Anthony uiteindelijk. En tegelijkertijd op Octavian - de Moor deed zijn werk, de Moor goed gedaan, liet hem een taart van de plank nemen en niet langer schijnen.
Op verzoek van Guy en Cicero om hen consuls te maken, omdat het verleden zo snel de race verliet, weigerde de raad. De ene, zeggen ze, is nog jong en snotterig (alsof Octavian een jaar geleden niet allerlei posten kreeg, spuug op de voor hen vastgestelde leeftijd), en de tweede heeft teveel invloed. Maar de zoon van Caesar werd geprezen voor het oplossen van het probleem en gaf hem een staande ovatie - een soort van triomf. Een volledige triomf ging naar Decim Brutus, die al enkele maanden overwinnend belegerd had gezeten.
Gefrustreerd door de vergelijkbare winderigheid en inconsequentie van de senatoren, begon Octavian zijn ongenoegen te tonen. Eerst zorgvuldig, diplomatiek, alternatieve politieke kansen onderzoeken, bijvoorbeeld door de gevangengenomen soldaten van Anthony aan hem vrij te geven in Narbonne Gallië. Toen, somber kijkend naar de Senaat met plezier en dans, alle eerder door Mark aangenomen wetten intrekkend, en de moordenaars van Caesar verheerlijkend, bemoeide hij zich niet met de versterkingen die Italië voor Anthony hadden verlaten en weigerde hij volledig te communiceren met de triomferende oppas Decim Brutus.
Ondertussen keerde hij, stralend van geluk, terug naar de oorlog en op zijn gemak, gezwollen van glorie en eer, marcheerde hij om Anthony af te maken, die gebroken, ellendig en verspild was in zijn Gallië.
De realiteit viel niet enigszins samen met de hoop van Brutus. Dankzij Octavianus die zich op tijd afwendelde, ontving Mark 8 legioenen tot zijn beschikking. Met vergelijkbare bevoegdheden kon hij een actieve dialoog aangaan met de gouverneur van Gallië, Lepidus. Ten eerste wilde hij met tegenzin voldoen aan het bevel van de senaat, waarin de noodzaak van de snelle liquidatie van de rebel werd vermeld, maar Anthony's onverwachte toename van kracht, zijn bekwame oratoriumtalent en gemeenschappelijke belangen (velen hielden niet van de samenzweerders en vrolijke collega van de senaat) deden hun werk - eerst aan de kant van Mark, zoals de eenvoudigste aanhanger van de gedode Caesar, begonnen gewone soldaten over te steken en vervolgens Lepidus zelf met nog 7 legioenen.
Het winnen van de resterende troepen die in die regio aanwezig waren, was al een kwestie van technologie voor Anthony. Zoals we al eerder zeiden, werden niet alleen verduistering en het rooien van geld beroemd om deze 'waardige' echtgenoot, maar ook een nuttige vaardigheid om uit verschillende schrammen te komen met behulp van sluwheid en een goed opgeschorte taal.
Toen een langzame triomfant Anthony bereikte, viel zijn mond bijna op de grond. In plaats van enkele honderden tekortkomingen, die hij beroemd door de uitgestrekte gebieden van Gallië zou gaan rijden, Decimus Brutus met 23 (drieëntwintig!) legioenen verzameld in slechts 2 weken. Bijna een wereldrecord, je moet Mark Anthony de schuld geven.
Gek van wat hij zag, trapte hij op de remmen en probeerde de achteruitversnelling te snijden, maar had geen tijd - toen hij zich terugtrok in opdracht van Mark, werd hij door lokale Galliërs gereduceerd.
Nu, tussen het enorme leger van Anthony, beledigd door Rome, en de Senaat, die zijn wetgevende opstand voortzette, was er alleen Octavianus, die grimmig keek naar wat er in de hoofdstad gebeurde.
De lokale patriciërs, verheugend (zoals we al weten, voortijdig) om hun vijanden te vernietigen, begonnen alle bestellingen van Anthony af te schaffen, inclusief die gericht op het vergroten van de loyaliteit van veteranen en legionairs - de verdeling van land, geld en andere smakelijke broodjes aan de verdedigers van het vaderland. Degenen, inclusief die in het leger van Octavianus, begonnen zich te kwalijk nemen en nieuwe ongemakkelijke vragen te stellen aan Guy Julius.
De vorige vraag was: "Vertel me, grote, waarom gaan we oorlog voeren tegen de laatste wapengenoot van je vader en de ghoul verdedigen die hem persoonlijk met een mes heeft neergestoken?" en wat kenmerkend is, heeft niemand deze kwestie van de agenda verwijderd. Nu zijn materiële problemen toegevoegd aan morele problemen - en ze zijn altijd overal belangrijker geweest.
In een dergelijke situatie kon de jonge erfgenaam van de dictator geen hopeloze eindstrijd voeren tegen de verenigde horde van Anthony en Lepidus. Om te sterven verdedigende ondankbare senatoren? Nee bedankt.
In de vroege zomer van 43 sloot Octavian een voor beide partijen voordelig contract met Mark. In de hoofdstad, dachten ze laat, spande Cicero.
En wat gedachten en spanning zullen leiden, zullen we verder vertellen.
Geschiedenis Leuk voor mij speciaal voor Italië.
